Birtakım yaratıkların kol gezdiği gibi söylentilerin dolaştığı Transilvanya'da işe başlamış genç bir kadındı Sakura.
Bu söylentilerin baş tacı olan Uchiha Şatosu'nda, küçük kontun bakıcısı olarak işe alınmıştı.
Yalnızca evde bekleyen kardeşleri iç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 22: •Aile•
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Onun dediklerine kulak asmadan odadan fırlayıp giden uşağın peşine düşmüştü Sakura, "Bekleyin! Bana cevap verme tenezzülünde bile bulunmadan çekip gidemezsiniz!" Koridorda hızlı adımlarla yürüyen adamın peşinden geliyordu.
Peşini bırakmayacağını anlayan uşak en sonunda hışımla ona döndü, "Daha neye cevap vermemi istiyorsun Sakura? Dediklerimi duydun işte, burada işin bitti. Seni yolluyoruz."
"Ama neden!?" Elini saçlarından geçirdi sinirle, "Sözleşmemizin tarihinin bitmediğini biliyorum. O halde neden beni gönderiyorlar? Yanlış bir şey mi yaptım, bir eksiğim mi oldu? Beni böyle apar topar kovmaları çok saçma!"
Bram bu kez öfkelenerek bağırdı, "Bunları bana sorma! Ben nereden bilebilirim? Yalnızca üstten gelen emirleri uyguluyorum, ve gelen emir de seni sabahın ilk ışıklarıyla yollamamdı." Derin bir nefes alıp sakinleştiğinde, hayal kırıklığına bürünen kadına karşı bu sefer yavaşça konuştu, "Umarım beni anlıyorsundur Sakura. Şimdi lütfen gidip güzelce toparlan. Araba dışarıda seni bekliyor."
Bu şatodan bir gün gideceğini zaten biliyordu. Ama bunun bu şekilde ani olması, özellikle de bir oyunun içindeyken olmasını hiç beklemiyordu. Üstelik bir suçu bile olmamışken onu kapı dışarı ediyorlardı, bir sebep belirtme zahmetinde bulunmadan. Ne kadar değersiz olduğunu buraya geldiğinden beri ilk kez böyle canlı hissetmişti
"Benim Kont Sasuke'yi görmem lazım," dedi düğümlenen boğazından yutkunurken. Bunun üzerine uşak tekrar çıldırmıştı, "Sen beni anlamıyor musun!? Şimdi gitmen gerekiyor, geceye kadar bekleme şansın yok."
"Jonathan, o kadar ani oldu ki... onu görmeden nasıl öylece giderim?"
"Haberi vardır zaten, olmaması imkansız. Uchihaların toplu kararı olduğunu söyledim değil mi?"
Bu sözler tokat gibi kadına çarparken uşak arkasını dönüp gitmişti. Sasuke'nin bundan haberi vardı yani öyle mi? Buna rağmen hiçbir şey söylemeden öylece kovulmasını mı beklemişti? Daha fazlasını beklediği için nefret ediyordu kendinden Sakura. Sonuçta bir kontun, basit bir bakıcıya hesap verme zorunluluğu yoktu. Fakat yine de ondan özel bir şey beklerdi, çünkü onunlayken hissettiği duyguları kontun da hissettiğini düşünürdü. Ama her konuda olduğu gibi bunda da yalnızdı anlaşılan.
