Birtakım yaratıkların kol gezdiği gibi söylentilerin dolaştığı Transilvanya'da işe başlamış genç bir kadındı Sakura.
Bu söylentilerin baş tacı olan Uchiha Şatosu'nda, küçük kontun bakıcısı olarak işe alınmıştı.
Yalnızca evde bekleyen kardeşleri iç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 23: •Noel•
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
25 Aralık, 1643
Güneş ışınları bu kalabalık ve yoksul şehri en tepeden aydınlatırken, yolda sürü halinde yürüyen insanlardan biri de Sakura'ydı. Bir eli erkek kardeşinin elinde, diğeri ise örme sepetindeydi. Çarşının içinde dolanıyorlardı.
Yoshira ve Saruki onları arkadan takip ediyor, birbirleriyle durmadan atışıyor ve yol ortasında olur olmadık bağırışıyorlardı. Sakura bir yandan onları gözetirken diğer yandan tezgahlardaki ürünlere bakıyordu.
Bu şehirde en son bulunduğunda çarşıya girecek kadar parası bile yoktu. Ama iki ayda olsa şatoda çalıştığı süre boyunca biriken bir dolu parası olmuştu şimdi. Kardeşlerine zaten para yolluyordu ama çocuklar evin alışverişini kendileri yapamazdı. Bu yüzden gelir gelmez Sakura'nın ilk işi güzel bir alışveriş yapmak olmuştu.
"Şu nasıl Saoto?" Tezgahtan mavi bir bere alıp kardeşine gösterdi. Drobeta genellikle güneşli olsa da hava soğuktu, özellikle kış mevsiminde.
"Yumuş yumuş," Şapkayı eline almış inceliyordu çocuk. Sakura onun beğendiğini anladığında gülümseyip şapkayı satın aldı, "Saruki, uzaklaşmayın!" Şapkayı sepete sıkıştırırken arkada kalan kızlara seslendi.
"Abla, bak! Şu adam topaç satı'or," Saoto onu elinden çekiştirip oyuncak satan tezgaha getirdiğinde Sakura ona bir topaç alacaktı, "Hangisini istersin?"
Bu soru dudaklarından döküldüğünde aklında tekrar o gece canlandı. Kendisi için peluş almak isteyen Sasuke'nin çabasını hatırladığında farkında olmadan tebessüm etmişti. Onu düşüncelerinden sıyıran Saoto'nun elbisesini çekiştirmesi oldu, "Sarı olan!"
Turuncu renk topaçı gösterdiğinde Sakura alnına ufak bir fiske attı, "Buna turuncu diyoruz değil mi?" Parasını verip topaçı almıştı ki arkadan gelen bir gümbürtüyle hemen oraya döndü.
Saruki yere düşmüş, karşısında ise sepetindeki yiyecekleri yere düşmüş iri yarı bir adam duruyordu, "Önüne bakmıyor musun velet?" Gür sakallı adam ona doğru bir adım attığında Yoshira kardeşini kaldırmak için kolundan tuttu, "Özür dileriz efendim."
