Birtakım yaratıkların kol gezdiği gibi söylentilerin dolaştığı Transilvanya'da işe başlamış genç bir kadındı Sakura.
Bu söylentilerin baş tacı olan Uchiha Şatosu'nda, küçük kontun bakıcısı olarak işe alınmıştı.
Yalnızca evde bekleyen kardeşleri iç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 26: •Azılı Suçlu•
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27 Aralık, 1643
Eski kumaş perdeden sızan güneş ışıkları kapalı göz kapaklarına vurduğunda yüzünü buruşturdu. Derin bir nefes alıp gerindiğinde gözlerini araladı ve tavana kilitledi.
Düne nazaran daha iyi hissediyordu kendisini kadın. Ateşi ve halsizliği dinmiş olsa da hafif bir yorgunluk ve baş ağrısı vardı üzerinde.
Sobanın çıtırtılarını dinleyerek odaya bakındığında yerde kardeşlerinin dağınık yataklarını gördü. Dün gece olanlar teker teker zihnine düşerken yanakları Sasuke'nin burada oluşunu düşündüğünde hafiften kızarmıştı. Lakin küçük kardeşinin durumunu hatırladığında panikle yorganı üstünden attı.
Ayağa fırlayacağı sırada kapının açılmasıyla durmuştu. Yoshira, elinde bir tepsiyle içeri girdiğinde oldukça yorgun ve uykusuz görünüyordu. Dün gece o da uyuyamamış olmalıydı.
"Abla, uyanmışsın. Sana çorba getirdim, daha iyi misin?"
"Yoshira, çocuklar nasıl?" Sakura ondan tepsiyi almadan önce bir cevap beklemişti. Kız ağzını açmıştı ki onun cevabına gerek kalmadan gelen sesler ile kapıya döndü.
"Yaramaz veletler gayet iyi, merak etme," Uzun boyuyla kapı eşiğinden uzanan adamı gördüğünde ağzı bir karış açıldı Sakura'nın. Onun yanından Saruki ve Saoto'nun kafasının uzanması bile dikkatini dağıtamamıştı.
Uchiha Sasuke burada, ayakta dikiliyordu ama gündüz vaktiydi.
İki kardeş korku içinde kısa bakışlarla ablasını kesselerde onun gözü onlarda değildi. "K-kontum?" Dilini yutacak gibi görünürken gözlerini kırpıştırdı ve hayal görmediğinden emin oldu.
"Kontum mu? Dün gece Sasuke diye haykırıyordun, ne ara konta döndün?" Yavaş adımlarla içeri girdi hiçbir şey yokmuşçasına.
"Tabutta ölü olmam mı?" Yatakta yanına oturup bir bacağını diğerinin üzerine atan adamın saçları dağınıktı. Üzerinde dün geceki kıyafetleri duruyordu. Evin içindeyse ayakkabılarıyla geziyordu.
