Episode-4

108K 10K 2.7K

by Garlic_Boom

by Garlic_Boom

Unicode

" ချွတ်လိုက် "

ချွတ်လိုက်လို့ ပြောတာတောင် နားမလည်သလို မျက်ဝန်းတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသော ဘုန်းဘေဘီ။

" ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ အခုချက်ချင်း ချွတ်လိုက် လို့ ခင်ဗျား ကို ပြောနေတာ နားလည်လား "

" မင်း လွန်လာပြီနော် ကိုယ်ကဘာလို့ ချွတ်ရမှာလဲ ကိုယ့်အင်္ကျီကိုမင်းဖြဲတာနဲ့တင် တော်သင့်ပြီ "

Leo ကို အော်သည်လည်းမဟုတ်လေသံအေးအေးလေးဖြင့်သာပြောလာသောသူ။

" ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် မချွတ်ပေးရင် ကျုပ်ဆွဲချွတ်မှာနော် "

" မင်း အင့် !!! "

မျက်နှာမှာ တပ်ထားတဲ့ Mask ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာမို့ အလန့်တကြားဖြစ်သွားရသူက ဘေဘီ ။

" ဘုန်းဘေဘီ ကျုပ်ကိုကြည့်စမ်း "

Leo အော်တော့လည်း စကားနားထောင် သလို မျက်ဝန်းတွေကိုပြန်စိုက်ကြည့်လာတယ်။

ပါးပြင်နုနုက ဖြူဥနေပြီး သွေးကြောမျှင်ရေးရေးလေးများကိုပင်မြင်နေရတာမို့ Leo ခပ်ဖွဖွလေး ထိမိသည်။

ထိလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း ကို ရဲတက်လာတာမို့ လက်ကိုအသာနောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရတယ်။

မျက်ရစ်မရှိသည့်အပြင် မျက်လုံး က တရုတ်ပေါက်လေးတွေလို မျက်ပေတုံးလေးဖြစ်နေသောရှမ်းပေါက်လေး ဘုန်းဘေဘီပါပင်။

" မထိနဲ့ ကိုယ့်ကို လွှတ်ပေးပါဦး "

သူ့လက်တွေကို ဖယ်ချလာတာမို့ Leo ဘုန်းဘေဘီရဲ့လက်ကိုအလျှင်အမြန်ဆွဲဖမ်းထားလိုက်တယ်။

" ခင်ဗျား "

သွယ်လျနေသော လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေက အအေးဓာတ်ကြောင့်ပဲလား မသိ နီနီရဲရဲလေးတွေဖြစ်နေလေသည်။

မတွေ့ရတဲ့ 15 နှစ်အတွင်းမှာ ဘုန်းဘေဘီက အရင်လို နုပျိုနေတုန်းပဲ။

မဟုတ်ဘူး ပိုပြီးတော့တောင် နုလာတာ ထိလိုက်တာနဲ့ ကြွေကြသွားတော့မယ် Sakura ပန်းပွင့်ကလေးလိုပဲ နုနုဖတ်ဖတ်လေးဖြစ်သွားတာ။

အိမ်ထဲမှာပဲ နေမထိ လေမထိ နေနေခဲ့ရလို့ပဲလားမသိ။

" အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက် အခုချက်ချင်း "