Before My Withering[complete]

၂၁+၂၂+၂၃(zawgyi)

ေရွာင္ယြီေလးရဲ့မိဘေတြေရာက္လာၾကေတာ့ သူမ ေရခဲမုန္႔ေတာင္အကုန္စားၿပီးသြားၿပီ။ အဲ့ဒီငယ္ရြယ္တဲ့စံုတြဲေလးကသူတို႔ကေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ထားေပးလို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ေက်းဇူးတင္ေနၾကတယ္။

ငါတို႔ႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာေတာင္ ကေလးမေလးကအရင္အတိုင္းပဲေခၚၿပီးႏႈတ္ဆက္ျပန္တယ္။
"တာ့တာ ကိုကို တာ့တာ ၪီးၪီး''

မိသားစုသံုးေယာက္ရဲ့ေနာက္ေက်ာပံုရိပ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ငါရင္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ မသိလိုက္ဘဲငါ့ဗိုက္ကေလးငါျပန္စမ္းၾကည့္ေနမိတယ္။
    
အကယ္၍....

ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။   

"မင္းက ကေလးေတြကိုသေဘာက်တယ္လား''
က်ိဳးခ်န္ကေမးတယ္။

ငါလည္းဟင္ထူးၿပီးျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"သေဘာက်တယ္''

သူဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။    

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးသိတယ္ေလ။ ငါကေလးမရႏိုင္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း။

ငါ့ဘဝရဲ ပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးေသာအရာအာလံုးကိုခ်ီရႈကိုပဲေပးခဲ့ရတယ္။ အတိတ္ကိုေတာ့ျပည္ဖံုးကားခ်ပစ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
 
ညေရာက္လာေတာ့ ငါတို႔ကစားကြင္းထဲကမီးရႉးမီးပန္းေဖာက္ပြဲကို မိုးေမ်ွာ္စားေသာက္ဆိုင္ကေနၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။

ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာမီးပြားေလးေတြကေကာင္းကင္ကေနျဖာက်လာတယ္။ နတ္သမီးပံုျပင္ေတြထဲကညေကာင္းကင္ေတြလိုပဲ။

ငါအရင္ကကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ဖံုးထားၿပီး ကမ႓ာႀကီးရဲ့အလွတရားကိုမျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
 
အခုေတာ့ ငါ့ရဲ့ေနြၪီးရာသီကအရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တယ္။

က်ိဳးခ်န္နဲ႔ငါ ပန္းခ်ီျပခန္းေတြ၊ ျပတိုက္ေတြ၊ ေတးဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြအတူသြားခဲ့တယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြလည္းတူတူၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေန့လည္မွာၿမိဳ႔ထဲကပန္းၿခံမွာေနပူဆာလႈံၿပီး ညေနေရာက္ေတာ့ ကမ္းေျခမွာလက္တြဲလမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ၾကတယ္။

သူဒီေလာက္အားလပ္ရက္ရွည္ယူထားတာဘယ္ေဆးရံုမွာလုပ္တာလဲဆိုၿပီးငါေမးလိုက္ေတာ့ သူကခပ္ေဝးေဝးကေဆးရံုအျမင့္ႀကီးရဲ့ထိပ္ဖ်ားကိုလက္ၫွိုးၫႊန္ျပၿပီးေျပာတယ္။
"အဲ့ဒီစာလံုးZကိုေတြ့လား။ အားလံုးက ကိုယ့္နာမည္(Zhou)ေအာက္ကခ်ည္းပဲေလ''