Jamie's
Nagbago ang lahat until makilala ko sya!Kakayanin ko ba pag nawala sya sa buhay ko? Kakayanin ko pa nga ba? Kakayanin ko bang magpatawad at tanggapin sya ulit?
Paano kung may mga bagay na gusto ko pero never nyang maibibigay sakin?/Kakayanin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jamie POV
Andito kami ngayon sa condo, nakabalik na from my physical therapy session. Wala pa sila mama at mga kapatid ko kaya kami palang ni Cid yung andito.
"Ano Love! Comfortable na ba?" Cid is helping me settle on my bed. Kaya ko naman na gawin ito pero ganun siguro talaga pag may praning kang boyfriend na hindi na rin ako nagugulat minsan sa mga actions nya.
"Love, I told you kaya ko naman iayos yung sarili ko sa bed di ba? Hindi na ko katulad dati na hindi talaga magawang magalaw yung katawan ko. I can even walk na pero ikaw lang itong laging nakasunod sakin eh." Sabi ko kay Cid. Nakita kong nawala yung pagaalala sa mukha ni Cid at napalitan ito ng isang ngiti.
"Love, alam naman na kasiyahan ko na ito na mapagsilbihan ka di ba! I told you I don't mind kaya hayaan mo nalang ako please! In fact, you really should because you already know na kahit anong sabihin mo ay gagawin ko talaga ito!" Sabi nya na parang nagdedeklara.
Natawa nalang talaga ako sa boyfriend ko na ito.
"Ay na ko bahala ka nga! Hindi naman ako mananalo sayo eh! Ako ba naman etong magkaroon ng makulit at matigas ulo na boyfriend" I told him.
"No, Love! Hindi matigas ulo ko, sadyang gusto ko lang yung ginagawa ko." Then umupo sya ng maayos sa tabi kk. He held my hand and look at me closely.
"Alam mo, Love! Sobrang saya ko!" Nagtaka naman ako konti sa biglaan sabi nya na yan.
"Masaya? Bakit naman?" I asked him
"Masaya ako kasi kahit papaano malaki na yung naging progress mo. Nung una sobrang kinakabahan at natatakot ako kasi sabi ng mga doctor mo noon, baka daw mahirapan na makabalik ka sa dati. They even said that you might be bounded in a wheelchair. Wala naman sakin kung aalagaan kita habang buhay. I'm always willing to do that pero alam ko din na hinding hindi mo gugustuhin yun. Sa pagkakilala ko sayo, hindi mo gugustuhin na umasa sa tulong lagi ng ibang tao kahit pa galing sakin yun. Pag nagkataon alam kong masasaktan at mahihirapan ka and hat is the last thing I want to happen to you! Okay lang na ako ang masaktan at mahirap kesa ikaw! I can't take it pag ikaw, Love!" Nakikita ko sa mukha ni Cid yung Guilt. Akala ko nawala na ito sa kanya pero nagkamali pala ako. Mas humigpit yung hawak sakin ni Cid, tapos mas lalo syang lumapit sakin.
"This is all my fault! All of this is my fault! I know you already told me that it's not, but I always feel that it is. Kung hindi lang ako naging duwag at nagpakatanga nung mga panahon na iyon hindi sana ay hindi mangyayari sayo ito. Hindi ka sana maaksidente at manganganib yung buhay mo. I always say na I will protect you pero sa huli ako rin pala yung magiging dahilan para mapahamak ka. I'm really sorry, Love! I'm really this happen to you!" I don't want to see him like this.
"Love, I told you it isn't..." sasabihin ko sana na hindi nya kasalanan yung nangyari pero hindi nya ako pinatapos.
"Love, please stop saying na it is not my fault because it is. Kasalanan ko ito at handa akong pagbayaran ito habang nabubuhay ako. Hindi na ko papayag na maging dahilan pa ng kapahamakan mo. Kaya sobrang masaya ako, hindi lang dahil buhay ka ngayon kung hindi dahil na rin sa nakikita ko, kahit papaano bumabalik na ang dati mong kakayahan tulad ng dati. Sobrang natakot talaga ako for you, Love! Kung pwede lang na ipalit ko yung katawan ko at ako na yung makaramdam ng sakit na nararadaman ko, gagawin ko ito. Pero hindi eh. Hindi maaari ito kaya eto nangako nalang ako na hinding hindi na kita iiwan ulit. I will accompany you, until the end of time. Please trust me still, Love! Mahal na mahal kita, Love! I'm really sorry talaga! I'm so sorry!" Sobrang manglungkot yung mukha nya at the same time, he looks hopeful.
