Shirtအကျီဖြူဖြူလေးနှင့်ကြည်လင်နေသော
မျက်နှာနုနုလေးသည်လူကိုပြူးတူးကြောင်
တောင်လေးကြည့်နေသည်။
တစ်နေကုန်ဒီလူသားကိုပဲဆက်တိုက်
မြင်ချင်တွေ့ချင်နေတာမို့အမြင်များ
မှားသလားဟုထပ်ခါထပ်ခါပြူးကြည့်နေလည်း
သေချာပေါက် Jimin Hyungပဲ...။
ဆရာသည် Hyungဖြစ်နေခဲ့တာလား.....။
ရင်တွေခုန်လွန်းလို့နံရံတွင်ကပ်နေရင်း
အသက်ကိုမနည်းရှူနေရသောသူ။
"Kookie....ဘာဖြစ်လို့လဲ...."
"ဟင့်အင်း...ဘာမှမဖြစ်ဘူး....
သူက သူက...ဆရာလား......"
"ဟုတ်တယ်လေ....Hyungရဲ့
ဂျူနီယာလေးပေါ့...Hyung တို့
တစ်မေဂျာထဲလေ...လိလိမ္မာမ္မာစာသင်မယ်မှတ်လား"
"မ.သင်.စရာလား....."
အံ့ဩနေရင်းမှ နံရံကပ်ကာတိုးဖွဖွထွက်လာသော
လေသံလေး...။
စာမေးပွဲတွေကိုချက်ချင်းရင်ဆိုင်ချင်လာပါ၏။
"ဒီလိုမှပေါ့...ပြောသားပဲJimin နဲ့ဆို
အကုန်အဆင်ပြေပါတယ်လို့...."
"Jimin ဒါ Jungkook Hyungညီအငယ်ဆုံးလေး
အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်
ကိုယ့်ညီအရင်းလေးလိုသဘောထားပြီး
ဆုံးမချင်တာ သင်ကြားချင်တာအားလုံး
လုပ်လို့ရတယ်...ကူညီပေးပါအုန်းနော်..."
ဘာညီအရင်းလေးလဲ....။
Joonieဘာတွေပြောနေတာလဲ....။
Bamသည်အခန်းထောင့်ကလှမ်းကြည့်လာသည်။
သူညတိုင်း ရင်ဖွင့်ခဲ့တာBamမို့ ထပ်တူထပ်မျှ
Bamလည်းမကျေနပ်သည့်ပုံ။
"ဟုတ်ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်Hyung
စာက ဟိုစာကြည့်စားပွဲမှာ
သင်ရမှာမလား...၆နာရီကနေ၈နာရီဆိုတော့
အချိန်တွေကပဲ့နေပြီ ကျွန်တော်စချင်နေပြီ..."
"ဟုတ်တာပေါ့...Kookie ထ ထ....
စာစသင်တော့..ကောက်တာပြီးမှဆက်ကောက်....
ဒါဆို Hyungသွားပြီ Jimin...
Fighting...."
Jimin ဆံပင်လေးတွေကိုဖွဖွလေးထိကာ
နွေးထွေးသောပါးချိုင့်နက်နက်
အပြုံးကြီးဖြင့်လူရည်ချွန်ကြီးကိုJimin
လှလှလေးပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ချစ်သူရည်းစားလေးဖြစ်မှရယ်လို့လည်း
မဟုတ်ပါဘူး...ကိုယ်ပြုံးပြလို့
သူ့ဘက်စစ်စစ်မှန်မှန်နွေးထွေးစွာဖြင့်
ပြန်ပြုံးပြရုံနဲ့ကို လုံလောက်နေသော
အကြင်နာတွေသည်လည်းလောကတွင်ရှိတတ်
ပါသည်။ယုံတမ်းတွေမဟုတ်ခဲ့ပါလေ...။
