𝗗𝗶𝘀𝗲𝗮𝘀𝗲'

32- K(End)ini sevmek ve benimsemek

Selamlar!

Başlıkta görüldüğü gibi final ;') çok bir şey demiyeceğim sona saklıyorum, votelerinizi ve bol bol yorumlarınızı eksik etmezseniz çok mutlu olurum..🥺

-

"Hastane yemeklerini yiyebilecek misin?" Jungkook onun saçlarını okşarken söyledi. Her saniye temasta bulunması Jimin'in gözünden kaçmamıştı.

"Sen yedirirsen neden olmasın?" Bu kadar flörtöz olmasına şaşıran Jungkook bir süre öylece ona baktı.

"Bana niye öyle bakıyorsun?" Jimin, diğerinin eline yanağını sürtüp kendine gelmesi için hafifçe vurdu.

Jungkook o elini çekmeden önce avucunun içini öptü. "Sana bakmayı seviyorum, öylesine bile olsa.."

Jimin karşılık olarak sımsıcak bir gülümseme sundu. Jungkook tam o an en güzel karşılığı aldığını düşünüyordu. Üzerindeki bütün yorgunluk ve halsizlik yok olup gitmişti.

Arkalarından gelen kapı sesiyle birbirlerine bakmayı kestiler. Jungkook yatağın masasını ayarladığında hemşire elindeki tepsiyi bırakıp gitti.

Jungkook yemek kapaklarını açtıktan sonra demir çubukları kavradı. Biraz pilav alıp sevgilisine doğru uzattı. "Aç ağzını bebeğim."

"Ciddi olamazsın."Jimin bir ona bir de uzattığı yemeğe baktı. Jungkook tek kaşını kaldırarak sordu."Benim yedirmemi istemiyor muydun?"

"Aç ağzını bebeğim dedin, kocaman adam-" aralık dudaklarından içeri giren pilavla susmak zorunda kaldı.

"Kocaman olmadığına çok eminim, ayrıca benim bebeğimsin." Jimin dolu ağzıyla gözlerini kırpıştırdı. Bir süre daha öyle durunca Jungkook çenesini kavradı. "Sakın kusayım deme, çiğne hadi."

Jimin zorlukla ağzındaki pilavı çiğneyip yuttu. Bu baya uzun sürmüştü ama Jungkook'un mutlu ifadesini görmesine değdiğini düşünüyordu.

"Geri kalanı yiyebilecek gibi misin?"

Tepsideki yemeklere kısa bir bakış atıp ilgiyle onu izleyen sevgilisine döndü. "Deneyebilirim."

Hayatının geri kalanında mutlu olmak için bir yerden başlaması gerekiyordu.

Kendini gerçekten sevmeyi ve benimsemeyi başarmalıydı; ancak o zaman içinde kalan olumsuzlukları yenebilirdi.

---

"Jungkook şunlara baksana ne kadar güzeller.."

Yeni doğan bebeklerin olduğu kattaydılar. Jimin hastanede sadece ölümün varlığına tanık olmuştu. Şimdi ise bunu yıkmak için buraya gelmek istemişti.

Kimileri hastanenin bir katında gözlerini yumuyordu, kimileri hastanenin bir başka katında hayata gözlerini açıyordu.

Bazıları ise herhangi bir yerde bu iki olayı gerçekleştiriyordu.

"Öyleler." Jungkook, heyecanla minik bedenleri izleyen Jimin'e aşk dolu bakıyordu.

Hayatında bu andan daha güzel bir manzara görür müydü? Sanmıyordu çünkü Park Jimin'in olduğu her yer onun için en güzel manzara olacaktı.

Jungkook kumral gence yaklaştı ve çenesini sol omzuna yasladı. "Yeni doğan bebeklerin çok güzel koktuklarını duymuştum." Burnunu açıkta kalan boyuna yaklaşıp kokladı. "Gerçekten doğruymuş.."

Jimin titrek bir nefes alıp verdi. Midesinde kelebekler uçuşmaya başlamıştı. Arkasındaki beden kelebeklerin olduğu yerde durmalarına izin vermiyordu.