Cupid Stupidity (Love Material Series #1)

CHAPTER ONE

CHAPTER ONE

It's not totally normal to have conflicting feelings about my Papa. Emotions are complex, and they don't always neatly fit into categories like "miss" or "don't miss." It seems like you've gone through a process of acceptance and moved on, which is a positive step. Ganoon naman talaga, simula iniwan kami ni Papa, parang tinanggal ko na sa sistema ko na hindi na isya babalik pa—kailan man.

However, the memories and connections I shared with my Papa may still have an impact on me, leading to occasional moments of longing or nostalgia.

Papa ko iyon, pero iniwan kami. . .
It's fine to acknowledge those feelings without judgment. Missing someone doesn't always mean you want them back or that you're not over them; it can just be recognizing their impact on your life. People leave marks, and certain triggers, like a song, can evoke memories.

With time, these feelings may fade, but it's okay if they linger. It shows the meaningful connections we form. If missing him becomes too much, it's good to explore those feelings through self-reflection or with support from others.

Mahirap gumising ng umaga na puno nang pagtataka at tanong ang nasa isip kung bakit umalis si Papa? Ano'ng rason bakit iniwan kami? Hindi na niya ba kami mahal? Ano’ng nangyari? Daddy’s girl ako pero si Papa mismo ang gumawa ng paraan para lumayo ang loob ko sa kaniya.
Maaga ako nagising ngayong araw dahil bukas pasukan na naman at ngayon araw din ako mamimili ng mga gagamitin ko sa sk'welahan. Kasama ko si Kenzo, s'ya ang bestfriend ko simula noong first year high school ako, kukuha na sana ako ng damit para susuotin ko nang biglang may kumatok sa pinto ng kwarto 'ko.

"Sha, 'di ba bibili ka nang gamit mo sa Angeles?" tanong ni Tita Jiselle, pagkabukas sa pinto.

"Opo, bakit po?" tugon ko.

"May papasuyo lang sana ako sayo sa may bandang palengke. Okay lang ba?" sabi ni Tita Jiselle.

"Yes, naman of course! Oks na oks. After ko maligo doon n'yo na lang po I-explain lahat dahil gusto ko na maligo Tita, at baka darating na 'yan si Zorence," paliwanag ko naman.
"Sige, Isulat ko na rin 'yong bibilhin mo." sabi ni Tita bago lumabas sa kuwarto ko.

My room is just the right size, not too big, not too small, but perfectly cozy. I had set my clothes in the bathroom to get dressed, but I forgot something and had to step out to grab it. As I reached for the door to the bathroom, ready to close it, there came another knock.

"Ano ba?! Ligong-ligo na ang tao! Maawa naman kayo sa 'kin." I almost shouted. Kakainis! Asim na asim na ako sa sarili ko.

Dali-dali akong lumabas ng resstrom para pagbuksan ang pinto kung sino man ang walang hiyang kumakatok.

"Oh, ano’ng kailangan mo?" Taas kilay kong tanong.

"H'wag mo ako ginaganyan, Sha, at baka makatikim ka ng kaltok sa 'kin," pagsusungit sa akin ng magagaling kong Kuya Miguel.

"Bakit ka kase narito?" Iritang sabi kong sabi.

"Si Kenzo hinihintay ka na sa labas," diretsong sabi n'ya.

Tumango lang ako bilang sagot. Tumalikod lang nang basta ang kuya pagkatapos niyang sabihin. Sure na 'to? Wala ng kakatok, ah?! Ligong ligo na ako, punyemas!