CHAPTER FOURTEEN

345 72 8
                                    

CHAPTER FOURTEEN

Two days ago, after Lance and I discussed Cupid, I found myself uncertain of how to react. Bawat binibigkas niya tila, may kung ano dumadagsa sa puso ko. In those days I didn't know if I was going to leave or if I was going to take it back. I don't know what to do at that time. Luckily Lyzza saved me from the mess.

I can still remember everything. Even the slightest detail of his reaction. For the past two days I didn't pay attention to him; I thought I couldn't look at him and I always avoided him. Hindi ko alam kung napapansin n'ya ba ang mga pag iwas ko sa kaniya o hindi. But I hope not.

Ugh! Ewan. . . Bahala na nga.

I went in early because Kuya Carlos had already accompanied me so that I wouldn't have to commute. I don't understand Tita Jiselle and Kuya Miguel. And these past few days, they treated me differently. I can't explain what it is. Sobrang hirap ipaliwanag kung ano mga iyon pero ang alam ko lang ay nagiba sila sa akin.

Lunch break na, kaya nasa covered court ako mag-isa ngayon dahil gusto kong makapag-isa. Minsan, ganito akoI simply crave solitude to unwind. Time alone acts as my remedy during moments of conflict or when I'm faced with problems. However, I acknowledge this tendency may have a negative impact because when I seek solitude, I prefer not to have anyone around—not even my friends, siblings, or Tita Jiselle. When I desire solitude, I prefer not to engage in conversation with anyone, regardless of who they are. Kilala ko man 'yan or not. Basta ayaw ko ng may kausap.

I shook my hood unbelievably. Ganito ba ang epekto ng sobrang kahihiyan na ginawa ko? Napangiwi ako, buti na lang talaga at walang masyadong tao ang narito ngayon.

"Hi, Chihuahua!" nahihiyang tawag sa 'kin ng lalaking papalapit sa gawi ko. 

Napakunot ang noo ko at napaisip kung kaninong boses 'yon. Kailan pa 'to nakalapit sa akin?

Langya. . . Ganoon na ba kalalim ang iniisip ko ngayon? Hindi ko na naramdaman na may nakalapit napala sa akin at kanina pa ako tinatawag?

I smiled at him bago ko s'ya tinanong kung ano kailangan n'ya sa akin at bakit niya ako tinatawag. Nahihiya itong ngumiti sa akin at napakamot ng ulo. He played with his fingers and danced with his toe.

"Hi," Lance smiled at me. "Can I survey you?"

"Oo naman." I smiled at him back. "Ano ba 'yan?"

Sa tuwing nakikita ko siya, naalala ko ang mga pinagusapan na'min. Ang lalim nu'n para sa akin.

Napatikhim ako bahagya bago ko siya ngitian muli. "I have some questions in my right hand, you just need to answer, okay?"

Tumango ako. "Ano ang mga itatanong mo?"

He sighed at me and tapped the sound recorder to capture my response to his query.

"Do you believe in the saying that 'When you're happiest, every laugh you make is replaced by sadness'?"

Napakurap-kurap ako ng mata ko at hindi makapaniwalang napatingin sa lalaking nasa harap ko na seryosung-seryosong nakipagtitigan sa akin.

Totoo ba? Siya na talaga? I can't believe it.

Nakakagulat ang lalaking ito. Hindi ako naging handa sa tanong niya. Mas'yadong biglaan. Sa tandang niya 'yan? Baka hindi pa siya tapos sa pinagawa ni Mr. Aron about sa survey.

Cupid Stupidity (Love Material Series #1)Where stories live. Discover now