CHAPTER SEVENTEEN

298 66 5
                                    

TRIGGER WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS SENSITIVE SCENES AND VULGAR WORDS AHEAD. IF YOU CAN'T HANDLE THIS KIND OF STORY, FEEL FREE TO SKIP THIS CHAPTER.

READ RESPONSIBLY

CHAPTER SEVENTEEN

Ilang araw din ang nakalipas pagkatapos ang pagsasama na 'min ni Joaquin. We just went to the fountain in the Marquee. I was very happy that day. It was like I became a child again there. I watched the dancing waters. The fountain is very beautiful. There are lights that go up and down. I'm so very happy. He took me there to calm my feelings.

I couldn't imagine that he would take me there and I didn't know how to calm myself. I'm overwhelmed with sadness. I'm fed up with the problem. I don't know what I will do these days. My mind is just confused and my heart is also confused. Nag-picture pa kaming dalawa sa loob ng Marquee. Halos kada bili na 'ming pagkain ay linilitrato na 'min. Sa bawat may magagadang background at view sa loob ng Marquee ay nagpipicture kaming magkasama.

Sa sandaling nagkasama kami ni Lance tila lahat ng nararamdaman ko ay nakalimutan ko na.

Sana palagi na lang ganito.

Every time we get together, I feel more comfortable with him. We treat each other better. I'm happy every time I'm with him. It seems that when I'm with Joaquin, my day is complete. Pero sa tuwing magkasama kami may kung ano ang nararamdaman ko, 'di ko mawari kung ano 'yun subalit mas pinipili kong 'wag pansinin at h'wag isipin. Hinayaan ko nalang na kahit iba na 'to.

Pauwi pa lang ako galing sa skwelahan. Sobrang pagod at parang binagsakan ako ng lupa sa sobrang pagod, stress at kulang na lang magkakasakit ako. When I turned the doorknob, I saw Tita Jiselle watching T.V. in the living room. She turned her head to me.

I smiled, "Hi Tita!"

Lumapit ako para magmano. "God bless you, anak,"

Tumayo si Tita Jiselle sa likod at minasahe ang aking balikat. "Shainny, magbihis ka na para makakain na tayo,"

I smiled at her. I don't want to take a bath yet but I can't afford not to take a bath right now. My body is so heavy it seems like a stone is resting on my body.

I took a shower and did my night routine. I changed into pajamas straight away. I am wearing the blue terno pajama and shirt printed with red big polka-dots. Habang pababa ako ng hagdan ay may naririnig akong parang nagtatalo sa kusina. Dahan-dahan ako pumunta sa kusina at nagtago para pakinggan ang pinag uusapan nila.

I'm just curious. I don't know what pushed me why I got to listen to them. I want to know but not this way, I don't think I will know if I don't do it. Kasalakuyan ako nakikinig sa pinaguusapan nila ng may narinig ako na kinahinto ko.

"

Miguel, bukas na!  Naiintindihan mo ba? Bukas na!" tumaas ang boses ni Tita Jiselle.

"Tita, alam ko pero ang inaalala ko ang kapatid ko!" tugon ni Kuya Miguel. "Alam ko, alam mo tita na kinalimutan na ni Shain!"

"Miguel, kailan mo balak sabihin? Kapag alam niya na? Kapag huli na? Mama n'yo 'yon! Mama mo?" Pinipilit ni Tita Jiselle na h'wag tumaas ang kaniyang boses.

Ano'ng meron kay Mama? Ano'ng meron bukas? Meron ba ako nakalimutan? Ano'ng araw bukas?
Ano dapat nila sabahin sa 'kin? Ano ang tungkol sa mama ko?

Tangina, buhay 'to napakagulo!

Cupid Stupidity (Love Material Series #1)Where stories live. Discover now