Cupid Stupidity (Love Material Series #1)

CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

Life is like a constant battle, full of ups and downs. Every day brings its own set of challenges in our careers, relationships, and health. It's a journey through joy and sorrow, a rollercoaster of emotions. We discover our strength and resilience as we face these challenges. Sometimes it feels like we're struggling to achieve our goals amidst obstacles that weigh us down.

But even in the toughest times, there's opportunity for growth and personal development. By confronting challenges and seeking support when we need it, we can turn adversity into a chance for positive change. In life's vast tapestry of challenges, we find not only hardship but also the potential for growth and perseverance.

"Hoy, babaita!” Kuya Carlos almost shouted at me, “Baka gusto mong gumising d'yan!"

Pagkarinig na pagkarinig sa boses niya at bigla ako nagising. “Kuya naman, eh! Antok pa ang tao, respeto naman,”

Sobrang antok pa ako. Walang hiyang, lalaking naka-black kahapon pinuyat ako kaka-search Facebook niya. Sarap kausapin ng matino sabay takbo. Hanggang ngayon, bibit ko pa ang sinabi niyang, aso ako. Putangina niya!

"Hoy, Ano na?! Baka gusto mong tumayo ka d'yan kung ayaw mong habang buhay kang matulog,” pagbabanta niya sa 'kin.

Si Kuya talaga hindi naging sweet sa akin.

"Kuya naman! Ba't gan'yan ka kasi manggising. Nakakasama ng timpla. Kainis ka!" Inis kong saad.

"Paano dapat?" tanong naman nito.

Nagkunot-noo ako sa kaniya sa inis, “Wala. Tatanda ka sanang binata!”

Excited and ready for the first day of school, I quickly dressed, hoping to make a good impression. As I went through my morning routine, I kept the anticipation of a fresh start in my mind. Choosing an outfit that balanced style with school pride, I felt confident in a maroon striped skirt paired with a blouse adorned with the school logo.

Checking myself in the mirror, I felt a surge of determination. Today wasn't just about academics; it was a chance to connect and leave my mark. Grabbing my backpack filled with books and the potential for new friendships, I stepped out the door, eager to embrace the challenges and adventures of the day.

Wala naman mas'yado naganap kahapon pero may sumira nu'n. Sino pa ba, eh 'di 'yong lalaking tinawag akong aso. Bwisit kasi nu'n, eh! Hanggang ngayon nasa isip ko pa rin ang sinabi n'ya! Sarap batukan, gigil na gigil na ako sa kaniya, h’wag lang siya papakita sa akin, kala niya!

Tapos isa pa si wala hiyang Kenzo pagkalabas ba na’min kahapon, tawang tawa si gago! Sa sobrang tawa niya, napaluha na siya. Sarap supalpalin ng tubo sa ngala-ngala!
Pagkatapos ko lahat ng ginagawa ko ay bumaba na ako para kumain ng almusal. Pagkababa ko ay nakita ko si Tita na nagluluto ng almusal.

"Buti gising ka na," biglang sambit ni tita, hinihintay kumulo ang tubig.

"Ginising ako ng kampon ng kadilim tita," referring to Kuya Carlos, panganay sa sa amin magkakapatid.

Nagtaka na lang siya pero hindi na nagtanong dahil nagaya na siyang kumain. Pagkatapos na’min kumain ay umaalis na ‘ko kaagad. Maaga pa naman kaya sigurado ako na hindi ako mala-late. Naghintay na lang ako ng jeep sa kanto. Sasakyan ko naman ay Hensonville, Check-Point, para tuloy tuloy ako ibaba sa harapan ng school.