CHAPTER TWENTY

297 51 5
                                    

CHAPTER TWENTY

Kumalas ito sa pagkakayakap na 'min pero hanggang ngayon, ang dalawa niyang kamay ay nasa balikat ko na. Tumingin ito sa 'kin ng seryoso at tinignan ko rin ito ng pabalik.

I still can't process in my mind that I'm talking to him in front of me now.
He stood right in front of me. Its body is elegant and very fragrant flowing to my nose. It's just a perfume, you know that it's a man who has retaliated. That's when I noticed that he was still wearing his uniform, wearing a white polo shirt, black slacks, white sacks, black shoes and that his hair was down. Kinakilangan ko rin tumingala para kitain ko ang kaniyang magagandang nitong mata, matangos na ilong at makapal na kilay.

Lumunok muna ako bago magsalita.
"P-Pasok ka muna, Joaquin."

Binitawan na niya ang pagkakahawak niya sa balikat ko. Pinauna ko muna siya pumasok. Alam na alam kung g'wapo ang isang tao kahit nakatalikod siya ay gwapo pa rin.

I cleared my throat. "Gusto mo bang ng kumain—"

Pumikit muna siya at alam na alam kpng kinakabahan siya.

"S-Shain. . ."

"Ano?" diretsong kong tanong. "Sabihin mo na kinaka—"

"I have feelings for you, Shainny," he confessed with a serious tone. "I don't just want to be friends. I want you, because it's you. I want you because I genuinely like you."

"Huh? Joaquin, A-Ano. . ." Tanong ko ulit. I couldn't look her in the eyes properly.

But I can feel that he can look at me very seriously as if he is catching my eyes. Everything he said seemed to fall on deaf ears. Hindi ako bingi para hindi ko marinig iyon at lalong hindi ako bingi para hindi ko maintindihan iyon.

I have feelings for you, Shainny

I have feelings for you, Shainny

Six words but it has a different impact on me. Impact that it is not clear if what he mentioned is true. Impact that I don't know if I should believe. And three words but I feel strange as if I'm going to die of heartache because my heart is beating so fast. I couldn't breathe properly because of the heavy atmosphere because of the three words he mentioned.

Lance, kasalanan mo ito!

Nang napagtanto kong wala ako sa sarili ko ay binalingan ko na siya ng tingin.

"Ano nga u-ulit?" utal kong tanong.
"Hayst! Bingi, Chihuahua." napailing siya ng ilang beses, namumula ang kaniyang tenga.

"Hoy, Lance Joaquin Bernardo, narinig ko iyon!" Bulalas ko sa kaniya.
"Makabingi ka 'to, sapakin kita d'yan! Gago ka, ayusin mo ang buhay mo!"

"Aayusin ko talaga buhay ko kapag nakatira na tayo sa iisang bahay." he smirked at me.

I sighed deeply. "Gago, bata pa tayo. Tangina. . ."

"Tignan mo, kababaeng tao palamura."  dire-diretsong umupo sa sofa ng sala n 'amin.

I sat in front of this sofa. I found a small glass table in the middle with a vase and flowers and a few books like a dictionary, cooking recipes and others.

"Bakit sa'yo bibig 'to?!" I rolled my eyes.

"Ayaw mo tumahimik sa kakamura, ah?" seryosong niyang sabi.

"Bakit ba? Anong gagawin mo pag hindi ako tumahimik?!" mataray kong tugon. "Iti-tape mo ang bibig ko? Luma na 'yan Joaquin, dapat—"

"Tatapalan ko nang labi ko," he smirked. "Bago 'yan! Aarte ka pa ba?"

Cupid Stupidity (Love Material Series #1)Where stories live. Discover now