CHAPTER TWENTY-SIX

299 14 1
                                    

TRIGGER WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS SENSITIVE SCENES AND VULGAR WORDS AHEAD. IF YOU CAN'T HANDLE THIS KIND OF STORY, FEEL FREE TO SKIP THIS CHAPTER.

READ RESPONSIBLY.

CHAPTER TWENTY-SIX

"B-Bakit ngayon pa? Bakit pa siya. b-bumalik?! Ano'ng kailangan niya?!" I murmured to myself.

Even now, anger and heartache course through me, leaving my hands trembling uncontrollably. Hatred consumes me whenever his name comes up. He shattered our family, and the pain lingers. I struggle to make sense of my emotions, tears streaming down my cheeks as I fight to steady my breath.

"Honey!" Lance called. "Bakit ang tagal mo?"

I sensed his footsteps approaching, but I chose to ignore them, not wanting him to witness me in such a vulnerable state. Placing the phone down, I slipped it into my skirt pocket, hoping to conceal the evidence of my emotional turmoil.

"Honey, pasok—" he suddenly stopped.

"Kailangan kong umuwi, Lance." I said calmly, wiping my tears.

"Huh? Why?" nagtatakang tanong niya. "What's wrong my honey? What happened?"

"I said I need to go home as soon as possible! Do you understand?!" I raised my voice. Napahilamos ako sa mukha dahil sa galit, irita at lahat ng dugo napunta sa ulo ko.

"'Di ba gagawa tayo nang—" I immediately cut him off.

"Putangina naman!" I shouted again and again. "Mas importante pa ba yan kaysa sa kalagayan ko?! Lance, kailangan ko nang umuwi, okay?!"

"Tanginang libog 'yan, kahit ikaw magisa, kaya mong gawin 'yan! Libog lang 'yan, Lance! May problema ako." I almost shouted.

"Honey, calm down. Just relax, alright?" he replied in a calm tone. "What's wrong?"

Nagsimula na akong maglakad sa loob ng bahay. Sumunod ito sa akin hanggang sa loob ng bahay nila.

"Nothing." I lied.

Dinampot ko ang mga gamit ko, handang umalis na, ngunit bigla niyang hinawakan ang braso ko, inilapit ako sa sala. Pinilit niyang paupuin ako doon, ang kanyang mga kilos ay mariin, at saka tumingin siya sa aking mga mata nang may pagkamalalim.

"Lance, ano ba?!" pagpipiglas ko.
"So, tell me what's wrong, honey?" mahinahon niyang sabi.

I calmed my voice. "Joaquin, wala nga."

Umupo ito ng maayos at hinawakan niya ang dalawang kamay ko, "Did I do something wrong to you? Did I say something to upset you?"

"I love you." I whispered to him.

"Mahal din kita." he said with a serious voice. "But you can't just leave me like that, Shainny. I'm already worried about you."

"Aalis na ako. Nagmamadali ako." saad ko.

Hindi ko na siya hinayaan sumagot pa. Dire-diretso ako lumabas ng sala nila papunta sa gate. Hindi na sana ako magpapaalam nang maayos na ngunit bigla siyang nagsalita nang ikitigil ko sa paglalakad. Daan-daan ako humarap sa kaniya at binigyan niya lang ako ng malamig na tingin.

Cupid Stupidity (Love Material Series #1)Where stories live. Discover now