CHAPTER ELEVEN

334 77 8
                                    

CHAPTER ELEVEN

Sunsets are really special to me. I just love them. They bring back memories, good and bad, of all the people I've met. Watching the sun disappear below the horizon is so calming. It's like saying goodbye to the day and getting ready for a fresh start.

Sunsets aren't just about the end of the day. They're about closing chapters and starting anew. When the sky gets dark, it feels like a weight is lifted off my shoulders, like I can let go of any worries.

And you know what?

Sunsets can also be about moving on from things or people that aren't good for us anymore. Just like the sun sets, we can let go of stuff that's holding us back and make room for better things.

Ang tanging araw at ulap lang kakampi ko nito.

We are now standing in line at the covered court. We were currently playing a crossword puzzle with our classmates when we were suddenly kicked out. Now, after the lunch break we were staying here, I don't really know what is happening here. Sobrang daming tao na ang nasa covered court pero wala pa rin nagsasalita sa stage.  We are still waiting for the announcement. I think, there are people who will sing here. As far as I can see, there is a line standing in the middle. There are drums on the right of the stage. There is a piano to its left.

"Ang tagal naman!" reklamo naman ni Lyy. Bumuga ito ng mabigat na paghinga.

Mainipin na tao talaga ito si Lyzza. Humarap si Erica sa amin, sobrang lapad ng ngiti.

"Shainny, Lyzza, may nakita ako—" pinutol ni Lyzza ang sasabihin ni Erica.

"Ano? Nangongolekta ka na naman tapos iiyak ka?" Lyzza rolled her eyes, smirking. "Hindi na ako magtataka kung ikaw ang unang mabubuntis."

Binalingan ko ng tingin si Erica, nakakunot ang kaniyang noo.

"Nangongolekta na agad? Hindi bang p'wedeng nag-iipon lang ng lalaki sa utak?" Erica laughed sarcastically.

Tumawa ng mahina si Lyzza at sinampal niya si Erica ng pabiro.
Nanlaki ang mata ko roon kaya tinawag ko ang mga kaklase ko na nasa likuran.

"Jay! Tumaya ka na! Sa pula o sa puti?"

Tinuro ko naman sina Erica at Lyzza na nagtatalo ng pabiro.

"Sa puti ako. Ikaw ba?" sinakyan naman ni Jay ang trip ko.

"Sa pula ako. Magkano ang tay—"
Hindi ko maituloy ang sasabihin mo nang bigla ako nakaramdam pagsabunot sa aking buhok.

Tumingin ako ng masama sa kanilang dalawang.

"Ano'ng taya pinagsasabi mo?!" taas ang isang kilay ni Lyzza nakatingin.

"Gago! Magaway na lang kayo r'yan, h'wag niyo na lang ako idamay, bhie!" biro ko sa kaniya, nakangisi. 

The two of them fell into silence abruptly. Sometimes, I find it hard to understand them. They can be chaotic one moment, quiet the next, and then noisy again. It's like they have different moods swirling around them all the time. Feeling a bit puzzled, I turned to glance at them. Doon nakapila ang mga kaklase naming lalaki at sa kinatatayuan ko ngayon ay halo-halo na. Lumingon-lingon ako sa bawat sulok, may hinahanap lang ako pero hindi ko mahanap, 'di ko rin naman alam kung sino.

Cupid Stupidity (Love Material Series #1)Where stories live. Discover now