အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ ဗီလိန်ချစ်ဇနီး(Myanmar Translation)

Ch-10

အပိုင္း (၁၀) ဘာေၾကာင့္ထြက္ေျပးရသလဲ
....

အီရန္ရဲ႕ေငြေရာင္ဆံပင္ေတြက ေႏြဦးေလေျပညင္းရဲ႕ တိုက္ခတ္ရာေနာက္ကို လိုက္ပါလႊင့္ေမ်ာေနတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚဝဲက်ေနတဲ့ဆံပင္အခ်ိဳ႕ကို သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းရွည္ေတြနဲ႔ သပ္တင္လိုက္တဲ့အခါ ျဖာက်ေနတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ သူ႔ရဲ႕ုပာလဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံက ပိုၿပီးေတာက္ပေနေလရဲ႕။

တံခါးလက္ကိုင္ကိုကိုင္ထားရင္း ေက်ာက္႐ုပ္တ႐ုပ္လို မွင္သက္သြားတဲ့ လူးဝိစ္ကသူ႔အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ အီရန္ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။

​ေအာ္ ေလတိုက္တာေတာင္မွ ဇာတ္လိုက္ေတြအတြက္သီးသန႔္ကို ႐ုပ္ရွင္ဆန္ဆန္လွလွပပေလး တိုက္ေပးတာဟ

ေလတိုက္တိုက္ခ်င္းကို လူးဝိစ္ရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြခမ်ာ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြး ရႈပ္ယွက္ခက္သြားလိုက္တာမ်ား ငါနဲ႔တျခားစီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဒါေတြကိုေတြးေနဖို႔ အခ်ိန္က သိပ္မရွိျပန္ဘူး။

လူးဝိစ္က စိတ္ထဲကမပါေပမယ့္ အီရန္ကိုအတင္းၿပဳံးျပလိုက္တယ္။  ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၿပဳံးျပလိုက္တာက အေကာင္းဆုံးပဲေလေနာ္။ ကိုယ္ကၿပဳံးျပလိုက္ရင္တဖက္လူက စိတ္မပါလဲယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔အလိုက္တသိ ျပန္ၿပဳံးရတာကိုး။

လူးဝိစ္တြက္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ အီရန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းႏွစ္ဖက္ကၿပဳံးျပသလိုေလး ျဖစ္သြားပါတယ္။။ အရမ္းႀကီးစိတ္ပါလို႔ ၿပဳံးျပတဲ့ပုံေတာ့ မဟုတ္​ေပမယ့္​

ကဲအခုတိတ္တိတ္ေလး အခန္းထဲကေနျပန္ထြက္ရမယ္။

ရွင္ဆိုတဲ့အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားက ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲ ကြၽန္မမသိေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲေပ်ာ္ေမြ႕ေနပါ အီရန္ေရ။ ကြၽန္မကေတာ့ ဒီအတိုင္းဇာတ္လိုက္မဟုတ္တဲ့ အရန္လူတစ္ေယာက္လိုပဲ ရွင္နဲ႔ခပ္ေဝးေဝးကိုသြားေတာ့မယ္။ တာ့တာ။

အီရန္နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံေနရင္းနဲ႔ပဲ အခန္းထဲကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္လိုက္ၿပီး တံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္လိုက္မိတာ ဘုန္းကနဲ႔ အသံျမည္သြားတဲ့အထိပါပဲ။ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးစိတ္မပါပဲ ၿပဳံးထားရတဲ့ မ်က္ႏွာကိုပုံမွန္ျပန္လုပ္လိုက္ၿပီး တံခါးမေပၚက ဆိုင္းဘုတ္ကိုအခန္းမ်ားမွားသလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ