စေ့ရုံသာစေ့ထားသည့်အခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်၍အခန်းအတွင်းသို့ဝင်လိုက်တာနှင့်ရေချိုးသံကိုကြားနေရသည်။ သူ.. မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကိုမကျေနပ်စွာတွန့်ကုတ်လိုက်၏။ ဒီနေ့အလုပ်ကိုစောစောလာခဲ့ပါလို့မှာတုန်းကမှာထားပြီးအခုအချိန်ထိအဆင်သင့်မဖြစ်သေးတာကိုတော့သိပ်ပြီးဘဝင်မကျလှပါ။ ပြီးတော့စောစောလာဖို့အကြောင်းကိုလည်းကြိုမပြော.. မနက်ကျမှအသည်းအသန်ဖုန်းတွေဆက်လာတော့သူ့မှာဘာများဖြစ်လို့လဲဆိုပြီးအပြေးလာလိုက်ရတာ။ အခုတော့ boss ကအေးအေးလူလူရေကိုစိမ်ပြေနပြေချိုးနေလေရဲ့...
"ရောက်တောင်ရောက်နေပြီလား.. မြန်သားပဲ"
ခဏအကြာမှာရေကျသံတွေရပ်သွားပြီးသူ၏ချစ်လှစွာသော boss ကအနက်ရောင်ပေါ်မှာရွှေဝါရောင်အနားသပ်ပါသည့် bathrobe ကိုကျကျနနဝတ်ကာဆံပင်ရေစိုတွေကိုမွှေးပွသဘက်ဖြင့်သုတ်ရင်းရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာသည်။
"ကျွန်တော့်ကိုဘာခိုင်းစရာများရှိလို့လဲ"
"ထွေထွေထူးထူးခိုင်းစရာမရှိပါဘူး။ ဒီနေ့.. hyung အလုပ်စဆင်းမယ့်နေ့ဆိုတော့မှာစရာလေးတွေရှိလို့ခေါ်လိုက်တာ"
ရင်ထဲမှာဖြစ်တည်လာတဲ့မကျေနပ်မှုတွေကိုပြေပျောက်စေရန်ရင်ဘတ်ကြီးမို့မောက်လာသည်အထိသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး...
"အခါတစ်ရာလောက်မှာထားပြီးသားစကားတွေကိုပြန်ပြောဖို့တစ်ရက်တောင်ပြည့်ပြည့်ဝဝအနားမယူရသေးတဲ့လူကိုအစောကြီးလာဖို့ခေါ်တယ်ပေါ့။ လွန်လွန်းတယ်လို့မထင်ဘူးလား"
"ခဏလောက်အပြင်ထွက်ပေးပါလား.. အင်္ကျီလဲချင်လို့။ ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲစောင့်နေ.. ပြီးရင်ထွက်ခဲ့မယ်"
Boss ကတော့ထုံးစံအတိုင်းသူပြောတဲ့စကားတွေကိုဂရုတောင်မစိုက်ဘဲမှုန်ကုပ်ကုပ်မျက်နှာဖြင့်ရပ်ကြည့်နေသည့်သူ့ကိုကျောခိုင်းကာအဝတ်ဗီဒိုကိုဖွင့်၍လေလေးတချွန်ချွန်ဖြင့်အင်္ကျီတွေကိုလှန်လှောမွှေနောက်နေ၏။ သူလည်းပြောနေလည်းထူးလာမှာမဟုတ်တဲ့အဆုံးဘာဆိုဘာမှဆက်မပြောနေတော့ဘဲဧည့်ခန်းဆီသို့ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
Can We Become Strangers? (✔️)
Fanfiction(Unicode) ရင်ထဲမှာသူရှိ,မရှိကိုနှလုံးသားကအလိုလိုသိနေပြီးသားပဲ.. အဲ့ဒါကြောင့်အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်လမ်းခွဲကြပြီးရင်သူစိမ်းတွေဖြစ်သွားမှာလားဆိုတဲ့မေးခွန်းကိုမေးမနေတော့ပါဘူး.. Jeon Jung Kook 💜 Kim Seok Jin (Zawgyi) ရင္ထဲမွာသူရ...
