[Unicode]
အခန်း ၆၉၇ အရှက်မဲ့တဲ့ လင်းကတော်
လင်းထျန်းယွီသည်လဲ ယုကျီ သူ့ကိုငြင်းခဲ့တာကြောင့် အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် စိတ်မကြည်နေပေ။
ယုကျီကိုထပ်ပြီးမတွေ့ခဲ့ရလို့ လင်းကတော်ထင်လိုက်တာကြောင့် မကျေမနပ်ဖြစ်သွားသည်။
“ဘာလဲ? ထပ်မတွေ့ခဲ့ရပြန်ဘူးလား?”
“မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ကိုငြင်းလိုက်လို့။” လင်းထျန်းယွီ စိတ်မရှည်စွာဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ဘာ? သူက မင်းကိုငြင်းတယ်။ သူကများ ငြင်းရဲတယ်ပေါ့?” လင်းကတော် ဘယ်လိုမှမယုံနိုင်ခဲ့ပေ။ သူမအမြင်တွင် လင်းထျန်းယွီက ပြန်တွဲဖို့ပြောသည်ကို ယုကျီအနေဖြင့် ဂုဏ်တောင်ယူနေနေရမည်ဖြစ်ပေမည့် အခုတော့ ငြင်းပင်ငြင်းလိုက်သည်တဲ့လား!
“ဘာလဲ? သူနည်းနည်းလေးအောင်မြင်လာတာနဲ့ ငါတို့ထက်သာနေပြီလို့ထင်သွားတာလား?” လင်းကတော် သရော်ဟန်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
လင်းထျန်းယွီသည်တော့ နှုတ်ဆိတ်နေကာ အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားခဲ့သည်။
လင်းထျန်းယွီကို ယုကျီငြင်းလိုက်ခြင်းမှာ သူမ၏အမှားဟုသာ လင်းကတော်ထင်နေပေမည့် ယုကျီသည်လက်ရှိတွင် တန်ဖိုးရှိနေပြီဖြစ်တာကြောင့် ယုကျီနှင့် ကိုယ်တိုင်သွားတွေ့သင့်သည်ဟုလဲ ထင်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် လင်းကတော် ပိုက်ဆံအိတ်ကိုယူကာ အိမ်မှထွက်ခဲ့တော့သည်။
Charmဆိုင်၏လိပ်စာကို လင်းကတော်မသိပေမည့် အခုချိန်တွင် Charmသည် အောင်မြင်ကျော်ကြားနေပြီဖြစ်တာကြောင့် ရှာတွေ့ဖို့ရန် မခက်ခဲပေ။
ထို့ကြောင့် လင်းကတော် ဖန်ရှန်းဈေးဝယ်စင်တာသို့ရောက်သည်နှင့် Charmရှိရာသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ဝင်သွားတော့သည်။
နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်ခါနီးနေပြီဖြစ်သော်လည်း ဆိုင်ထဲတွင် လူများစွာရှိနေစဲဖြစ်သည်။
“ယုကျီ၊ အခုချက်ချင်းထွက်လာခဲ့စမ်း!” Charmဆိုင်တံခါးဝသို့ ရောက်သည်နှင့် လင်းကတော် ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
