[Unicode]
အခန်း ၇၄၉ ချီကျီယွဲ့နှင့်အတူ ညစာစားခြင်း
ကုနင်းနှင့် ချီကျီယွဲ့ကြားတွင် ရန်ကြွေးမရှိသေးတာကြောင့် အခုချိန် သူမကိုမှတ်မိသွား၍လဲ ပြဿနာမရှိပေမည့် သူမအတွက်တော့ အနည်းငယ်ခံစားရအဆင်မပြေလှပေ။
“မင်း ထန်မြို့မှာ ကျောက်စိမ်းအတုံး၃၀ဖြတ်နိုင်ခဲ့တဲ့သတင်းကို ငါဖတ်ခဲ့ရတယ်၊ အဲ့ဒါမင်းမဟုတ်လား? မင်းနာမည်က ထန်အိုက်နင်းမလား?” ထိုအံ့ဖွယ်သတင်းက ချီကျီယွဲ့စိတ်ထဲစွဲနေမိစေပေမည့် နာမည်ကိုပြောရသည့်အခါတွင်တော့ မသိစိတ်ထဲက အပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ ဒီလိုထူးချွန်တဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ သူမိတ်ဆွေဖွဲ့ထားချင်ပေသည်။
ချီကျီယွဲ့၏စကားကြောင့် ကုနင်းလဲ အံ့ဩသွားရသည်။ ထို့အပြင် ချီကျီယွဲ့ ထန်အိုက်နင်းဆိုသောနာမည်ကို မလွယ်ကူစွာထုတ်ပြောလိုက်ရသည်ကိုလဲ သူမသတိထားမိလိုက်သည်။ ချီကျီယွဲ့တို့နှင့် ဆက်ဆံပြောဆိုရာမှ သူမထိုနာမည်ကိုသာ ဆက်သုံးနေပါက ထိုလူများအပေါ် စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးနိုင်မည်ဟု ကုနင်းတွေးမိသွားသည်။
“ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်မပဲ။” ကုနင်း ဖော်ဖော်ရွေရွေပြုံးပြလိုက်သည်။
ချီကျီယွဲ့ကို သူမလွန်စွာမုန်းတီးနေသော်လည်း သူတို့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးဖို့ စိတ်ကူးထားမှတော့ လောလောဆယ် အလွန်ဖော်ရွေသလို ဟန်ဆောင်ပြရပေမည်။
“ဟ-ဟ၊ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်၊ မိန်းကလေးထန်။” ချီကျီယွဲ့နှုန်ဆက်လိုက်သည်။ သူ ထိုနာမည်ကိုမှတ်မိနေရခြင်းက သူတို့သတ်ပစ်ခဲ့သည့် မိန်းကလေး၏နာမည်နှင့်တစ်ထပ်တည်းတူနေခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။
“ဟုတ်သား၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိတ်ဆက်ရဦးမယ်။ ငါ့နာမည်က ချီကျီယွဲ့ပါ။”
“တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ လူကြီးမင်းချီ။”
“မိန်းကလေးထန်၊ ဒီကိုမိတ်ဆွေနဲ့အတူ ညစာလာစားတာလား?”
“ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်မမိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ ချိန်ထားတာ၊ ဒါပေမယ့် ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာလို့ သူမလာနိုင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မလဲ ပြန်တော့မလို့။”
