[Unicode]
အခန်း ၇၃၄ တရားရုံးမရောက်ဘဲနဲ့ညှိနှိုင်းမယ်? ဖြစ်နိုင်လား?
မကြာလိုက်ပါဘဲ လင်းထျန်းယွီ၏မိဘများ ရဲစခန်းသို့ရောက်ရှိသွားကြသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ လင်းထျန်းယွီ အသိစိတ်ပြန်ဝင်နေပြီဖြစ်ကာ သူအမှားကြီးလုပ်လိုက်မိသည်ကို နားလည်သွားခဲ့သည်။
လင်းထျန်းယွီနှင့်မတွေ့ခင်အထိ ခံရသည့်မိန်းကလေးမှာ ယုကျီဖြစ်မှန်း သူ့မိဘများမသိကြပေ။ ဖြစ်ပျက်သမျှကိုကြားပြီးနောက်တွင်တော့ လင်းထျန်းယွီကသာ အရင်ဦးဆုံး ယုကျီကိုသစ္စာဖောက်ကာ စွန့်ပစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်တာကြောင့် လင်းထျန်းယွီ၏မိဘများစိတ်တွင် လောလောဆယ်တော့ ယခုပြဿနာကို တရားရုံးထိမရောက်ဘဲ ကျေအေးဖို့ ခက်မည်ဟူသည့် အသိသာရှိနေတော့သည်။
ထို့နောက် လင်းကတော်စိတ်ကူးပေါက်သွားကာ ဤပြဿနာကိုလွယ်လွယ်ဖြေရှင်းလို့ရနိုင်သည်ဟု တွေးမိသွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ယုကျီဆိုတာ လင်းထျန်းယွီ၏ရည်းစားဟောင်းတစ်ယောက်ပဲမဟုတ်လား။ သူမအခု ဘာမှဖြစ်သွားတာမဟုတ်တာကြောင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိခိုက်နစ်နာကြေးနည်းနည်းပါးပါးပေးလိုက်လျှင် ပြဿနာအဆုံးသတ်သွားနိုင်သည်။ လင်းကတော်ကတော့ အမှန်တကယ်ကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ကာ အရှက်မရှိသည့်အမျိုးသမီးပင်။ တကယ်ဆို ယန်ကျီချင် အချိန်မီကယ်ဆယ်လိုက်ခြင်းကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် လင်းထျန်းယွီက ယုကျီကို သတ်ပင်သတ်ပစ်မိသွားနိုင်ပေသည်။
လင်းထျန်းယွီဖခင်ကတော့ ထိုအတွေးကို သိပ်သဘောမကျသော်လည်း ယုကျီနှင့်စကားကောင်းကောင်း ပြောကြည့်သင့်သည်ဟု ယုံကြည်ကာ ပြဿနာကိုလဲ တရားရုံးထိမရောက်ပါဘဲ ကျေအေးပေးဖို့ သူမသဘောတူပေးဖို့လဲ မျှော်လင့်နေသည်။
ယုကျီ ဆေးရုံတွင် ဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ပြီးသည်နှင့် ရဲစခန်းသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အသေးအမွှားဒဏ်ရာတစ်ခုသာဖြစ်တာကြောင့် ရက်ပိုင်းလောက်နေသည်နှင့် ပြန်ကောင်းလာပေလိမ့်မည်။
လင်းထျန်းယွီ၏မိဘများနှင့် ယုကျီ ရဲစခန်းတွင်တွေ့ရချိန်တွင် တစ်ချက်သာကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းအကြည့်လွှဲလိုက်တော့သည်။
