[Unicode]
အခန်း ၇၇၇ ကျန်းမိသားစု၏လက်စားချေမှု
ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုမှဒါရိုက်တာသည် ထန်ယွင်ဟန်၏ နိုင်ငံရေးလောကမှ အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးဖြစ်တာကြောင့် ထန်ယွင်ဟန် စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်ရုံနှင့် လိုလိုလားလားကူညီပေးမည်က ပြောနေစရာပင်မလိုပေ။ ဒါ့အပြင် ယခုကိစ္စသည် ရဲသုံးဦးဘက်မှ အမှားလဲမဟုတ်တာကြောင့် ဘက်လိုက်သည်ဟုလဲ ပြော၍မရပေ။
ထုံချောင်တို့သုံးဦးသား တာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည့် စခန်း၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည့် လျှိုကောရှန်းမှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့ထံသို့ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရို၏ဒါရိုက်တာက ဖုန်းဆက်လာတာကြောင့် ထိတ်လန့်လို့သွားရသည်။
ဒါတင်မကသေး ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရို၏ဒါရိုက်တာ ကိုယ်တိုင်က ထုံချောင်၊ ဝူရွှမ်ကျဲ့နှင့် ဟူယိမင်တို့လို အငယ်တန်းရဲအရာရှိလေးများအတွက်ကြောင့်နှင့် ဖုန်းခေါ်လာခြင်းဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရချိန်၌ ပိုလို့ပင် အံ့အားသင့်သွားတော့သည်။
ဒါရိုက်တာကိုယ်တိုင်က သူတို့သုံးဦးကို အလုပ်မထုတ်လိုက်ဖို့ အမိန့်ပေးလာမှတော့ လျှိုကောရှန်းအနေနှင့်လဲ အမိန့်ကို မနာခံဘဲ မနေရဲပေ။
ဒါရိုက်တာနှင့် ဖုန်းပြောပြီးသည်နှင့် ထုံချောင်တို့ ဒီနေ့ဘာတွေများလုပ်ခဲ့ကြသလဲဆိုသည်ကို မေးရန်အတွက် လျှိုကောရှန်း အခေါ်လွှတ်ရတော့သည်။ သူတို့ တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့တာကြောင့်သာ ဒါရိုက်တာကိုယ်တိုင် သူ့တို့အလုပ်ကိုကာကွယ်ပေးဖို့ ဆက်သွယ်ခြင်းပဲဖြစ်ပေမည်။
ထုံချောင်တို့သုံးဦးသားသည်တော့ ကျန်းမိသားစုက သူတို့ကို အပြစ်ပေးလိုခြင်းကြောင့် ခေါ်ခြင်းဟု ထင်မိလိုက်ပေမည့် မကြောက်မရွံ့ဘဲ ယနေ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို သူတို့ခေါင်းဆောင်အား ပြောပြပေသည်။
ရဲသားလေးသုံးဦး၏ဖြေရှင်းချက်ကို လျှိုကောရှန်းတစ်ယောက် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် နားထောင်ပေးနေခဲ့သည်။
ကုနင်းက သူတို့ကိုကာကွယ်ပေးမည်ဟု ကတိပေးခဲ့သည့်အကြောင်းကိုတော့ ထည့်မပြောခဲ့သော်လည်း လျှိုကောရှန်းကတော့ ကုနင်း၏နာမည်ကို အသေအချာကြားလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ကုနင်းကို လေးစားသူတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် မကြာလိုက်ဘဲ ရဲသားသုံးဦး၏အလုပ်တည်မြဲအောင် ကူညီပေးသူမှာ ကုနင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်သွားသည်။
