[Unicode]
အခန်း ၆၉၉ ပူးပေါင်းဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူး
လင်းကတော်က၊ “မင်းကြိုးစားကြည့်ပါဦးလား။ သူမ မင်းကိုခွင့်လွှတ်ပေးလောက်ပါတယ်။”
“ဟုတ်ပါပြီ၊ ကျွန်တော့်ဘာသာဖြေရှင်းလိုက်ပါ့မယ်။ ဘာလုပ်ညာလုပ်ဆိုပြီး ဆက်မပြောပါနဲ့တော့!” လင်းထျန်းယွီ၏ စိတ်ရှည်နိုင်မှုများပျောက်ဆုံးလာကာ အိမ်မှထွက်သွားတော့သည်။
“မင်း…”လင်းကတော် သူမသားက သူမကို မကြည်မသာဖြင့် အော်သွားတာကြောင့် စိတ်တိုသွားပေမည့် လင်းထျန်းယွီက ထွက်သွားနှင့်ပေပြီ။
လင်းကတော် ခဏလောက်တွေးကြည့်ပြီးနောက် ကျောက်ရှောင်ရွှမ်းကို ဖုန်းဆက်ကြည့်ပေမည့် ကျောက်ရှောင်ရွှမ်း၏ဖုန်းက ပိတ်ထားတာကြောင့် ကျောက်ကတော်ကို ဆက်ပြီးခေါ်လိုက်သည်။
ကျောက်ရှောင်ရွှမ်းပြောထားသလို ကျောက်ကတော်ဘက်ကစပြီး လင်းထျန်းယွီကိုရော လင်းကတော်ကိုပါ စတင်ဆက်သွယ်ခြင်းမရှိပေမည့် သူမ၏ဒေါသများကို ထွက်ပေါက်ပေးရန်အလို့ငှာ လင်းကတော်၏ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကိုတော့ ပြန်လည်ဖြေကြားခဲ့သည်။
“အိုး၊ လင်းကတော်ပါလား။ ဘာများကူညီပေးရမလဲ?” ကျောက်ကတော် သရော်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
သေချာပေါက် လင်းကတော်လဲ ကျောက်ကတော် လင်းထျန်းယွီကို စိတ်ဆိုးနေကြောင်းနားလည်လေသည်။ ဒါတွေက လင်းထျန်းယွီ၏အမှားတွေချည်းသာမဟုတ်လား။
“ကျောက်ကတော်၊ ရှောင်ရွှမ်းတို့ဖြစ်သွားတဲ့ ကိစ္စအတွက် ကျွန်မစိတ်မကောင်းပါဘူး။ ထျန်းယွီလဲ အခုအရမ်းနောင်တရနေပါပြီ။ ရှောင်ရွှမ်းကို သူဘယ်လိုပုံစံနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှန်း မသိဖြစ်နေလို့ ကျွန်မကပဲ ကိုယ်စားဖုန်းဆက်တာပါ၊ ဒါပေမယ့် ရှောင်ရွှမ်းရဲ့ဖုန်းကပိတ်ထားတယ်လေ။”
“သူက အခုနောင်တရနေပြီ? တကယ်လား?” ကျောက်ကတော်က ဟာသတစ်ပုဒ်ကြားလိုက်ရသလိုမျိုး ရယ်မောလိုက်သည်။
“လင်းကတော်၊ ကျွန်မက ငတုံးလဲမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မအထင် ယုကျီက လင်းထျန်းယွီကို ငြင်းလိုက်လို့ သူက ကျွန်မတို့ရှောင်ရွှမ်းဆီ ပြန်လာချင်နေတာပဲဖြစ်ရမယ်။ လင်းထျန်းယွီက ကျွန်မတို့ရှောင်ရွှမ်းကို ကြိုက်တာမဟုတ်ဘဲ ကျွန်မတို့မိသားစုရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကိုပဲ လိုချင်တာလေ! ရှောင်ရွှမ်းလဲ ဒီကိစ္စကို ကောင်းကောင်းကြီးသိသွားလို့၊ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပါပြီ။” ထိုစကားကိုပြောပြီးသည်နှင့် ကျောက်ကတော် ဖုန်းချလိုက်တော့သည်။
