Almost Cruel

Chapter 24

Chapter 24

Buong gabi akong nag-antay para sa details na sinasabi ni Kai. Pero hanggang ngayon na magkikita ulit kami during break ko ay wala pa rin.

Pero may mensahe siya. Napakunot ang noo ko dahil iba ang sinabi niya.

From: Kai

I'm already here. What do you want to eat? I ordered for us, but we can add more if you want.

I rolled my eyes.

Pumasok ako at agad na lumapat ang tingin niya saakin. He raised a brow. Kausap niya ang waiter pero nang lumapit ako ay umalis na rin agad ito.

"You didn't text me about the details." Bungad ko. Maayos akong naupo sa bakanteng upuan sa harapan niya habang inaayos niya ang pagkain at inilalagay sa harap ko.

"I thought you were too busy pero nakapag-text ka pa talaga ngayon para lang sabihing naka-order kana?"

"We can talk about it later. Kumain kana, kaonti lang ang time mo for break."

I scoffed. "Uuwi na ako after." Ani ko.

"Ito na ang dinner mo? Wala silang rice. Let's have something to add your pasta." I shook my head.

"It's okay. For break lang talaga 'to. I'll still have something later for dinner." He looked at me with serious face.

"Sure?"

"Yup." I said. "We can order something para hindi kana magluto mamaya. Are you living alone? I'll order later." Sumimsim ako ng water bago sumulyap sakaniya at tumango.

"No need. Leroy will cook something for me later. And yup, I'm living alone pero mamaya ay uuwi ako sa condo niya para doon matulog." Tumango tango pa ako. His breathing hitched and I saw pain passed in his two eyes. Natahimik at napayuko.

Napakunot ang noo ko dahil doon.

"K-Kasama mo na siya noong nakaraan diba Tatlong... araw?" Paos niyang ani. Parang pinipilit nalang na magtanong.

Tumango ako. Napatiim bagang siya at mabilis na inubos ang baso ng tubig. Nawalan na ng gana.

What is he thinking?

Malakas na tumunog ang cellphone ko sa isang tawag.

"Excuse me." Ani ko bago tinanggap ang tawag. Si Leroy iyon. Hindi na ako lumabas pa at gumilid lang ng kaonti.

"Is it okay?" Still I ask kung ayos lang na doon ko na sagutin.

"Sure." I nodded.

"Yes?" Bungad ko.

I heard him sighed heavily. "Pauwi kana?" Napatingin ako kay Kai. He was just looking at the table. Hindi na kumakain at malalim ang iniisip.

"Uhm, I'm still eating, why?" I heard the shut of a door but I'm pretty sure that it wasn't his car door. Baka sa office or what?

"Where are you?" I asked.

"Office. I have an urgent meeting so I can't fetch you right now. Akala ko kasi ay mamaya kapa."

"You can't fetch me? It's okay."

"I'll let Karter fetch you." Saan niya.

"No, it's okay. Baka busy din si Karter. I can take a cab o kahit ano."

"No cab for you, Jude. Stay there and I'll let someone fetch you." Napakamot ako sa noo.

"I can take care of myself, Leroy. No need to worry about me. No need for someone to fetch me, kaya ko naman." Naagaw ni Kai ang pansin ko nang umayos ito ng upo.