Chapter 28

41 11 1
                                    

04/01/22 Happy Birthday saakin! Thank you for supporting my stories. Sana ay mas dumami pa kayo at sana ay matupad ang mga pangarap ko at ninyo! Haha! ♥️

Chapter 28

Binalot ako ng dilim. Wala akong ibang nakikita kundi ang dilim lamang. I looked around hoping for light to come through but instead, I heard a voice softly calling my name. I followed the voice and even I'm alone, I felt a hand on my hand, a warm and comforting one. Makes me feel that I'm not just alone.

"Love..."

I opened my eyes a few moments. Agad na lumapat ang mga mata ko sa kamay na nakapalupot saakin. Balot ako ng kumot at nakapatong pa ang kamay nito doon. By just smelling the place, alam kong nasa hospital ako.

I looked around para lang makita ang napakalawak na kwarto. May malapad na tv at kama. Napatingin ako sa gilid at kita ko na si Kai pala ang nakapayakap saakin. Nakatabon ang mukha sa balikat ko at malamyos ang bawat paghinga.

Dito pala niya ako dinala matapos mawalan ng malay. Pinagmasdan ko ang kaniyang supladong mukha. Kahit sa pagtulog ay kunot ang noo. I reached for it using my free hands at inayos ko.

He moved a little before he pulled me closer.

"Shh..." He said in comforting voice. Like he was doing it before he fell asleep. Nagulat ako nang halikan niya ako sa pisngi habang pikit parin ang mga mata.

"Kai..." Mahinang tawag ko. He startled and immediately open his eyes.

"Hey," Sa nag-aalang tono.

"I'll just call your doctor." Tahimik lang ako habang kausao ni Kai ang doctor. May pumasok na lalaki at naglapag ng ilang gamit at mga pagkain.

"Just stay with her and don't leave her alone." Kai nodded.

"What happened in my apartment, Kai?" Inayos niya ang pagkain. Siya na rin ang nag-adjust ng bed ko para makakain ng maayos.

"Stress is not good for you. You have to eat now and gain your strength."

"Where's Leroy?" For sure he would answer my questions. He would be stubborn at first but he would still tell me what happened.

He sighed. "He'll be here later."

"I'll call him now. I'll ask about my apartment. I want to know what happened."

"You can ask me but we can do that later. Kailangan mo munang kumain para magkalakas ka. You were crying a lot earlier, Jude. Natutulog kana at nagigising nang umiiyak." Mabagal akong tumango. Tahimik lang habang kumakain.

"Masakit pa ang braso mo?" Napatingin ako sa braso kong naka bandage. I shook my head.

"I can't feel anything." He nodded. "They had to inject you earlier." So, It must have something to do with the medicine. Or, I'm just satisfied with that feeling?

"I want to know what happened. Anong nangyari sa lalaki?" Nakahalukipkip siya sa gilid. Matamang pinapanood ang pagkain ko pero inihinto ko ito nang makakalahati para makapagtanong.

"Please, tell me." Nang mukhang balak niya pa ring huwag magsalita tungkol dito.

"It's not goof for you."

"Ayos na ako. Nagulat lang siguro ako kanina." Umiling siya.

"Kai," Tawag ko.

"Nakakulong na ang lalaki. He was still under investigation but there are solid evidences of his illegal doings."

"He didn't do anything to me. I just remember someone from him kaya ako natakot." He shook his head.

"He put a spy cam on your tv just enough view to record you while sleeping." Kumalabog ang dibdib ko. He never got a chance to enter my apartment bukod sa kanina.

Almost Cruel Where stories live. Discover now