İlk Öpücük | Texting

💋52💋

Ayağımdaki ince topuklar artık ağrı yapmaya başladığında yanından geçtiğim banka dönüp oturdum. Elbesemin eteği rüzgarla biraz açıldığında ellerimi bırleştirip dizlerime yasladım ve başımı kaldırdım. Havada tek bir yıldız yoktu.

Dudaklarım titremeye başladığında "I-ıh Devin..." diye mırıldandım. "Ağlayamazsın! Zaten çok ağladın!"

Fakat sesim de titremeye başladı. Çenemi kasıp başımı iki yana salladım ve akmak için can atan gözyaşlarımı geri döndürmek için direndim.

Yine de bir damla usulca yanağıma süzüldüğünde bu defa gözükmesini istemez gibi hızla önüme eğdim. Yanaklarıma düşen saçlarım yüzümü kapatırken hafif bir hıçkırık kaçtı dudaklarımdan.

"Çok saçma!" diye isyan ettim o an. "Alt tarafı çocukça bir iddianın onu benden ayırması aşırı saçma!"

Gitmişti. Gözümün içine bakıp resmen acı çektiğini haykıra haykıra gitmişti.

Dönmeyecekti.

Daha güçlü bir hıçkırık dudaklarımdan firar ettiğinde elimi dudaklarıma bastırıp dizime doğru büktüm belimi. Yok olmak ister gibi, küçüldükçe küçülmeye çabaladım.

Çaresiz bir acı yüreğimi yakarken aniden kaskatı kesildim. Sanki nefes alamadım. Göğsüm sıkışırken elimi bankın koluna dayayarak destek almaya çabaladım.

Yanaklarıma dökülen yaşlar çenemde boynuma doğru yol alırken hafif bir inilti boğazımdan koptu. Midem kasıldı ve ben bankın tutunduğum koluna doğru büküldüm kusmak için.

Kusamadım. Çaresiz midemin kasıntılarının geçmesini bekledikten sonra düzelince doğruldum ve derin bir nefes aldım.

Başımı bir kez daha göğe çevirdim ama bu defa gözlerimi yumdum. Derin nefesler alıp bir daha ağlamadan sakinleşmeye çabaladım.

"Kalbim duraksız haykırışlarda,
Ne yapsan ayrılamam senden aslaaaaaağ! Hafife alma, aşk vurur ya insana!
O kadar kolay sanma delikanlı..." derken Yıldız Tilbe'nin acısını yüreğimde hissettim.

Birine delikanlım derken delikanlı demek çok zordu.

Elimi göğsüme vurup birkaç kez öksürdüm. "Tamam!" dedim sertçe. "Her şeyin bir sonu vardı elbet. Aşkı yaşadık, acısını da çektik, ağıdımızı yakıp bir kuble şarkımızı da söyledik tamam bu iş! Daha fazla ağlamak yok, parçalarım seni Devin!"

Çantamı açıp içinden aynayı çıkardım ve ufak ıslak mendillerimden biriyle gözlerimi silebildiğim kadar sildim. Yanaklarımı temizledim ve ardından makyajımı tazelemeye çabaladım.

Bu arada arka fonda çalan Delikanlım ve Yıldız ablama ağladım biraz ama sadece onlara.

İşim bittiğinde mükemmel görünen makyajımı bir kez daha bozmaya hazırlanıyordum ki bir anda adımı duydum.

"Devin!" diye bağırdı biri... O biri...delikanlımdı...

Başımı sesten tarafa çevirdiğimde nefes nefese kalmış bir şekilde ellerini dizlerine koyup soluklandı. Neden bu kadar koşmuştu ki?

"Sen çıldırdın mı?" diye bağırırken bir yandan da aramızdaki mesafeyi kapatmaya çalışıyordu. "Peşimden gelmen gerekirken oturup burada makyaj mı yapıyorsun..."

Sana serenat yapmak isterdim ama gittin...

Dudaklarım titrerken gelip yanıma oturdu ve bana baktı. Alnında birikmiş tere bakılırsa uzun süredir koşuyordu. Derin bir soluk bırakıp bana döndü. Gözleri gözlerime değdiği an duraksadı ve kaşları çatıldı. "Ağladın mı sen?"