Heart Of Bullets ( Mafia Series 4)

Chapter 24

Throwback years ago.   .

“Bakit po kasi nagkahiwalay iyong mama ni Felix at papa niya?" I asked auntie Martha. Auntie Martha raised me and kuya dahil sa namatay ang magulang namin sa Italy noon.

Isang mabagsik na kalaban ang nag ambush sa mga magulang ko.  Mommy , Auntie Martha and tita Jezrel were best of friends. Nagkahiwalay ang magulang ni Felix dahil nambabae ang papa niya.

Balita rin na namatay ang papa niya sa isang misyon. And now, his mother , Jezrel ay nagtatrabaho bilang guro dito sa Samar.

I miss Manila na. Hindi talaga ako sanay dito sa probinsya pero dahil si Felix ay nandito. . . gagawin ko lahat para sa kanya.

Felix is my crush. Pabalik balik sila sa Maynila at magkakilala ang pamilya namin kaya medyo nagkakalapit kaming dalawa. Pero simula ng ayaw na ng mama niya na lumuwas at mas piniling manatili ng regular sa Samar ay hindi ko na siya gaanong nakikita.

We texted each other. I know. . he's old than me. Tinitrain sila palagi sa hideout ni kuya. Habang naga eskwela sila ay may training sila sa organisasyon. Me on the other hand ay walang interest doon.

"Hay Addelyn, huwag mo nang itanong. Tsaka doon mamaya ay huwag mo iyang ibanggit kay Jezrel ha. "

"Yes Auntie."

Mayaman ang pamilya namin. Pero si auntie ay hindi magastos na tao. Simple ang pamumuhay namin at nabibili ang lahat. Si kuya Diego naman, mahilig mag training ng taekwondo at bumaril.

My kuya is always serious. Kaya sila nagclick ni Felix.

And Felix have a huge crush on me kaya nagpapa good shot kay kuya. Sa Maynila rin siya nag aral at graduating na siya ng college pero dahil summer ngayon. . . kami ang nagbakasyon sa kanila.

Hindi namin kasama si Kuya. Busy siya.

"Doon raw tayo sa kanto hihinto. Nandoon raw si Felix."

Kinagat ko ang labi ng marinig ang pangalan niya. I am too young I know. Pero crush ko lang naman siya. Nothing much!

Ibang iba ang Maynila kaysa dito. Iyong daanan patungo sa lugar nila tita Jezrel ay lubak lubak at maraming bato. And I'm sure medyo maputik dahil paglapag ng eroplano kanina ay umulan kaagad.

I remember my kuya. He's always protecting me. Kahit sa school namin. Siguro, dahil sa nangyari sa mga parents namin. I tried to ignore all the memories of it in my mind. Tila naging bangungot iyon ng buhay ko.

That feeling na. . .gusto mo nalang maging masaya kasi hindi ko na alam kung kelan nalang ako or kami ni kuya mabubuhay. Hindi na mabilang ang banta sa buhay namin. Iilang assassination attempt narin ang naiwasan namin.

Tulad ngayon, may body guards kami ni Auntie at mayroong driver.

"Sorry for the trouble Addelyn. Alam ko na gustong gusto mo mag chopper -"

"I hate choppers."

Natrauma na ako sumakay doon. Kahit saan may banta sa buhay namin. And I am thankful dahil iilang buwan narin na wala at sana. . . hindi na mauulit pa.

Auntie sighed. Malapit na kami sa lugar na iyon. May iilang kabahayan kanina akong nakita at sumunod ang malawak na lupain na kung saan kami ngayon.