Heart Of Bullets ( Mafia Series 4)

Chapter 37

Author's note: This chapters is already posted on my page. (Advance update) Who would like to join my VIP page just message me on facebook.

----

Nanginginig ang labi kong, tinikom. Suminghap ako at ngumiti.

"Salamat sa hinanda mo." alam ko na nabigla man ako sa ginawa niyang handa sakin. Dahil sa tagal ng panahon na rin.

Unti unti niyang hinubad ang kanyang cap at namilog ang mga mata ko ng makita ang  army cut niyang buhok!

Parang wala lang sa kanya na nabigla ako. Ako lang naman ang nakaramdam nun habang siya, hindi siya aware kung gaano ako namamangha. Umubo ako at inayos ang pagkakatabon ng kumot sa hubad kong katawan.

"Hindi dapat ako magpapakita. Tulad ng dati pero narinig kitang sumigaw. I got trauma so..."

Mas lalong lumugmok ang puso ko sa malalim at madilim na walang hanggan.

I understand kung bakit niya ito ginawa. Tumango ako sa kanya at inayos ang sarili. Marami akong gustong sabihin o itanong sa kanya pero may lakad ako ngayon at hindi puwedeng tanggihan. 

"Uh, gusto kong makita si kuya. " Tumayo ako para kunin ang aking damit at nilingon siya. Tahimik lang siyang nakatingin sakin. Nakita ko kung gaano ka miserable ang kanyang mga mata kaya umiwas ako.

"Ikaw pala ang umayos ng sirang pintuan at hagdan. Salamat." mahina kong sabi sa kanya.

Nakatingin lang siya sakin at tumango. Para siyang pagod o nanghihinayang.

"Congratulations." aniya sa mababa at paos na boses.

Ngumiti ako at binaba ang titig. "Salamat. Ikaw? K-Kamusta sa mga nag daang taon?"

Tumalikod siya at hinarap ang bintana. Sinara niya iyon kaya nakuha ko iyong hudyat  para magbihis.

Nanatili siyang nakatalikod. "Nothing. Nothing's change about me. I just... search for your brother. Just...eat..work..sleep and..." bigla siyang humarap at buti nalang at nakabihis na ako.

"And...eyeing you from a far."

Napalunok ako dahil tama ang hinuha ko. Na pakiramdam ko ay nandoon lang siya at nagmamasid. Tama nga ako.

"Uh..." gusto ko sanang sabihin na aalis ako ngayon pero sa dibdib ko ang dami ko gustong itanong at malaman.

May pumitong traysikel sa labas. Narinig ko pa ang sigaw ni Claire at Klara sakin.

Tumaas ang kanyang kilay.

"After party." he stated. Tila narinig niya mula pa kanina.

"O-Oo, uh.. Saan kana niyan?"

Umiwas siya at tila nag isip rin. "Hide out maybe?"

Ako naman ngayon ang nagtaas ng kilay sa kanya. "Ang bahay mo dito? Ang mansyon?" tanong ko sa kanya.

"Hindi na ako tumitira doon."

Nabigla ako sa kanyang sinagot pero narinig muli ang tawag ng mga kaklase. Masyado na silang maingay sa labas kaya bumaba narin ako at para malaman ko rin kung saan ang tungo ni Felix.

Pagkalabas ko ng gate ay nakita ko ang traysikel ,at hindi lang iyon dahil si Chito pala ang may dala nun kasama sila Klara at Claire.

"Ang bagal mo naman-"

Sa pagkahinto niya palang ay alam ko na kung sino ang nakita nila sa likod ko.

"Chito.." narinig ko si Felix.

Kilala niya si Chito?!

"Kuya. Nandiyan kana pala." si Chito na may nerd glasses pa ay nakitaan ko ng pagkapilyo ng makita si Felix at bumalik agad iyon sa pagiging malamig.

Kahit si Klara at Claire ay nagtutulakan.

" Kuya Felix nandiyan ka pala! Long time no see!"

Damn it! Napamura ako sa isip at napapikit. Kaya pala habulin rin si Chito kahit na nerd pero maappeal.

Yawa! Pero ang pagkakaalam ko ay.... Shit! Pero magkamukha talaga sila ni Felix at ngayon ko lang natanto!

Ibig sabihin, kahit wala si Felix alam niya parin lahat sakin?

Kinagat ko ang labi ng mapanukso akong titigan ng mga kaklase. Kung tutuusin ay dapat kuya rin tawag ko kay Felix dahil sa agwat ng edad namin pero... Alam kong hindi iyon ka aya aya.

"Mag ingat sa pagdala ng traysikel. Hinay hinay." paalala niya at tinitigan ako. Umiwas ako at hindi na makapagsalita.

"Sabi na! Sila parin!" narinig kong bulong ni Klara kay Claire.

"Buti nalang talaga dinaanan na kami ni Chito sa bahay nakatipid pa kami. Marami na bang tao doon Chito?" tanong ni Claire.

Tinitigan ko si Felix at tumango ako. "Aalis na kami. I-Ikaw?"

Humalukipkip siya at napunta ang titig ko sa mamimintog niyang braso. Nakita ko doon ang bagong tattoo niya.

"Sa hide out na ako...mamaya. Sasama muna ako sa inyo. Andar na Chito." aniya sa kapatid at pinaandar agad ni Chito ang traysikel.

Nasa loob si Claire at Klara. Mayroong dalawang mauupuan rin sa likod nitong traysikel pero baka doon uupo si Felix kaya mas pinili ko na sa backride nalang pumwesto.

Umupo ako doon sa backride at dumagundong ang dibdib ko dahil tumabi sakin si Felix. Hindi siya nagsalita at tahimik kang rin.

"Kumapit ka." bulong niya ng umalis na kami.

Napakurap kurap ako at tumango dahil sa bigla ko ay hindi ko na alam ang gagawin.

Naninibago lang ako at bigla sa mga nalaman. Oo ganoon nga.

Saktong binabaybay na namin ang highway ng tumunog ang cellphone ko sa text ni... Armando.

Naopen ko agad ang screen ng cellphone ko kaya kitang kita agad kung sino ang nagtext.

(I'll visit you tomorrow. Goodnight.) -Armando.

At aminin ko man o sa hindi alam kong nabasa rin iyon ni Felix lalo na at dikit na dikit kaming dalawa.

Hindi lang iyon dahil may bato atang nadaanan ang traysikel ni Chito kaya umumpok rin ako sa upuan at bahagyang napaisod lalo kay Felix.

Kanya kanyang reklamo si Claire at Klara sa loob.

"Ano ba 'yan Chito! Ang sakit ng pwet ko!" halos maiyak si Klara.

"Ako rin!" segunda ni Claire.

"Akong bahala diyan mamaya." aniya ni Chito na ikinatili ng dalawa pero si Chito ay natahimik lang ulit at seryoso lang.

Gagi? Grabe 'tong nerd na ito.

"Ad, you forgot where to place your hand." narinig kong bulong ni Felix at ng titigan ko ang kamay ay nasa zipper na iyon ni Felix nakakapit.

"Ay hala! Hala sorry!" Shit! Kaya pala ang tigas akala ko kapitan nitong traysikel. Hindi ko talaga alam kanina dahil pinapakinggan ko sila Chito!

Halos mamula ako at maiyak sa kahihiyan. Ano ba yan Ad, ngayon lang bumalik si Felix tapos nakakahiya ang nangyari.

Narinig ko ang malutong na pagmumura ni Felix ng bitawan ko iyon.

"S-Sorry talaga. A-Akala ko bakal." Napakagat labi ako at pumikit ng mariin sa kahihiyan. Hindi na ako tumingin pa sa kanya hanggang sa dumating nasa bahay nila Chito.