THE DEATH KING'S BRIDE [COMPLETED]

†TDKB 43: New Job

† † †

CHAPTER 43: NEW JOB

She was engrossed looking at this huge nineteenth century mansion— extensive, convenient and somewhat dilapidated, old but picturesque style. Before you enter the gate, they went to the intercom to know their appearance and let them passed.

Actually, kinakabahan siya 'nung tinawag siya ng tinatawag nilang Senyorito Huakin. Hindi niya alam kung matatanggap ba siya bilang panandaliang tagasilbi niya. But to her surprise, she had been easily hired answering just one question. Ga'non ba kapag nag-apply ng trabaho? Hindi ba maraming tanong pa 'yon para makilala ka pa nang maigi?

But that's not what she was curious about. It was his face. Well infact, hindi niya talaga nakita ang mukha nito. Dahil nakasuot siya ng itim na mask na bumabalot sa buo niyang mukha.

Manang Torina didn't mention about this to her. But she will asked her after Ate Rose was done briefing her. Siya ang mayordoma sa mansyong ito na nagpapaalam sakaniya ng dapat niyang gawin.

"Med'yo mahirap po pala ang trabaho ni Ate Leah bilang personal assistant."

nagdugtong naman ang kilay niya at huminto sila sa isang plain white na pinto. "Paglilinis at pagluluto ang trabaho niya. Hindi personal assistant."

sandali siyang natigilan at naguluhan sa sinabi nito. Akala niya ba ay siya muna ang papalit sa posisyon ni Ate Leah. Bakit siya nilagay ni Senyor—este Huakin— sa posisyon na hindi naman dapat nakatalaga sakaniya?

"Ito ang kwarto mo." malapad niya itong binuksan.

She turned her eyes at the spacious room—painted in white walls, wide bed with beautiful patterns and subtle texture that complements the entire elegant interior.

"Seryoso po kayo?" mangha niyang tanong.

It doesn't looked like the servant's headquarter room. She doesn't see it herself but Manang Torina said to her that their headquarters have many up and down bedrooms. Kaya nagtataka siya bakit siya dinala rito at sinabing ito ang magiging kwarto nya.

Ate Rose looks more annoyed than the last time she introduced herself to her. Kanina pa nang magpakilala sila sa isa't isa parang masama na ang timpla nito sakaniya. Hindi niya alam kung in born ang kasungitan nito o talagang may lihim itong galit sakaniya.

"Magpasalamat ka na lang na rito ka nilagay ng Senyorito. Maswerte ka nga at nasa guest room ka." she chided. "May speaker d'yan na nakakabit sa pader. Iyan ang ginagamit ni Senyorito upang makipag-usap sa kabilang kwarto kung may ipag-uutos siya."

So it means if Huakin wants to give her an order, he will talk on that speaker. How convenient.

"Kung wala ka ng mga katanungan, mauuna na ako sa'yo at marami pa akong gagawin."

Ibubuka na sana niya ang bibig upang magpasalamat nang bigla itong tumalikod at iniwan siya sa bagong silid niya.

Umupo siya sa gilid ng kama habang nilibot ang mga mata sa bawat sulok nito. Isa ba ito sa pribilehiyo ng isang personal assistant? She had never been in this position—not that she know. But it feels weird.

Bukas ang unang araw niya sa pagtatrabaho. Kailangan niyang gawin ang makakaya nya at iwasan ang pumalya.

Nagising siya sa isang boses na paulit-ulit na tinatawag siya. She almost jump in her bed hearing the furious voice of a man. Muntik na niyang makalimutan na nasa ibang bahay pala siya at ngayon ang simula ng trabaho niya.