Unicode~
"And we can build this dream together
Standing strong forever.."
၂၄နာရီရောင်းသော street food ဆိုင်လေးက သီချင်းဟောင်းလေးတစ်ပုဒ်ကိုကြားရသည်။
ထိုသီချင်းကို သူက လိုက်ဆိုနေသည်။
ဩရှရှအသံလေးက ဒီသီချင်းနဲ့ သိပ်လိုက်ဖက်တာပဲ။
"ဒီသီချင်းကို သိလို့လား"
"မသိပါဘူး ဘာလို့လဲ"
"မင်းက အားရပါးရလိုက်ဆိုနေတာကိုး.."
"ဟုတ်ပါရဲ့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုသိနေတာပါလိမ့်"
၁၉၈၇ခုနှစ်လောက်က ထွက်ခဲ့သော သီချင်းဟောင်းလေးကို အားရပါးရလိုက်ဆိုနေပြီး သူမသိပါဘူးတဲ့လေ။
သူက အမြဲထူးဆန်းနေတာပင်။
ည၇နာရီခွဲအချိန်မှာ ဒီနေရာလေးက စက်ဘီးတစ်စီးတလေသာ ရှိတော့သည်။
ဆေးရုံက ကားတွေကတော့ ဟိုဖြတ်ဒီဖြတ်ရှိနေတတ်တာ ၂၄နာရီပင်။
Charles လမ်းမက အကျယ်ကြီးဖြစ်တာမို့ ထိုတစ်စီးတလေသော စက်ဘီး၊ ဆိုင်ကယ်လေးတွေက ဖြတ်ခနဲ ပျောက်ပျောက်သွားတတ်သည်။
ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်တည်း ထိုလမ်းမကြီးကို ကစားကွင်းလို သဘောထားနေမိတယ် ထင်ပါရဲ့။
မကြာသေးခင်မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်က ဒေါက်တာAlvisရဲ့ ဓါတ်ခွဲခန့်ရှေ့ ငုတ်တုတ်ကလေးထိုင်စောင့်နေသော သူ့ကြောင့် ကိုယ့်စိတ်တွေ တဒုန်းဒုန်းတဒိုင်းဒိုင်းဖြစ်ကုန်တာအမှန်။
အနွေးထည်မဝတ် ဘောင်းဘီရှည်မဝတ်ဘဲ ဆောင်းတွင်းခေါင်ခေါင်ညအချိန်ကြီးမှာ သူ့မို့ မကြောက်မရွံ့။
Kim Taehyung က ကိုယ့်အတွက် တခြားကမ္ဘာက ရောက်လာတဲ့ လူသားလိုပါပဲ။
အခုလည်း လမ်းမလယ်ခေါင်မှာ သီချင်းတကြော်ကြော်အော်ဆိုပြီး ခုန်ပေါက်နေပြန်သည်။
ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့စိတ်တွေကို လိုက်မမီနိုင်တော့တာ အဟုတ်ပင်။
"ကိုယ့်ကိုလည်း လာစောင့်ပြီးပြီဆိုတော့ ကိုယ်မင်းအိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ။ ဘယ်နားမှာလဲ ပြော"
"Rolandထိ JungKookနဲ့ လိုက်ခဲ့မှာပေါ့"
"အိမ်မပြန်လို့မရဘူးလေ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အိမ်ကို မလိုက်ခဲ့ချင်စမ်းနဲ့"
YOU ARE READING
𝘐𝘯𝘷𝘪𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦 𝘚𝘵𝘳𝘪𝘯𝘨
FanfictionJust the only string tying me to invisible you.. Please don't ever give up on me.. JJK x KTH Kookv
