Unicode~
"ပြန်လာပြီလား။ ဒီနေ့ရော ဘာတွေလုပ်ခဲ့သေးလဲ"
"အမေ တစ်ခုခုဖြစ်မနေတာတော့ သေချာပါရဲ့နော်"
"အမေ ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ"
အမေ့အပြုံးက ချိုနေသည်၊ သို့သော် ဖျော့တော့တော့။ နှုတ်ခမ်းနီဖျော့ဖျော့ကြောင့်လား အပြုံးရဲ့အခြေအနေသက်သက်လားဆိုတာတော့ အမေကိုယ်တိုင်ပင်သိလိမ့်မည်။
"သား..."
"ဟင်.."
"ဒီညရော သွားစရာတွေ ဘာတွေ ရှိသေးလား"
အမေ့ကို ကြည့်ရင်း အလိုလိုမျက်မှောင်ကျုံ့မိသွားသည်။ အမေက ဘယ်လိုလုပ် ညဘက်အပြင်ခိုးထွက်တာတွေကို သိသလိုလုပ်နေရတာလဲ။ တကယ်ကြီး သိနေတာလား။
ဒါဆိုရင်တော့ အမေက မိခင်တစ်ယောက်သိသင့်သိထိုက်တဲ့ အတိုင်းအတာကိုတောင် ကျော်နေပြီ။
"ဘာလို့လဲ။ ဘာတွေ မေးနေတာလဲ အမေ"
"မဟုတ်ပါဘူး။ သားသွားချင်ရင် သွားလို့ရတယ်လို့ပြောတာ။ လူငယ်ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားလာသင့်တာပေါ့"
"အင်း.. ဒါဆို ကျွန်တော်အပေါ်တက်တော့မယ်"
ပြောင်းလဲလာသော အမေ့အပြုအမူက ကိုယ်တိုင်လည်း လိုက်မမီ.. ဘယ်သူမှလည်း လိုက်မီမှာမဟုတ်။ ဟိုလူမရှိတော့လို့များ အမေက စိတ်နည်းနည်းလွတ်နေတာလား.. ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေတာလားဟု တွေးမိခဲ့သေးသည်။
ဒေါက်တာ Stephenကလည်း မကြုံစဖူး ဒီနေ့မှ ခွင့်ယူထားသတဲ့လေ။
အိပ်ခန်းလိုက်ကာတွေကို ဖွင့်လိုက်ပြီး မှန်ပြတင်းတွေကိုပါ ဖွင့်ချလိုက်တော့ လေအေးစက်စက်ကြမ်းရှရှက အခန်းထဲ ဝင်ရောက်လာသည်။
ကျောင်းကပေးလိုက်တဲ့ Assignmentတွေကို မျက်ရိုးကိုက်အောင်လုပ်ပြီးမှ ကိုယ်ပိုင်စာလုပ်ချိန်အလှည့်သို့ ရောက်လာသည်။
Specimen အဖြစ်ပြင်ဆင်ထားသော အရေးပြားအသားစတွေကို ကူးယူးရေးဆွဲရသည်ကလည်း မပြီးမစီးနိုင်။
YOU ARE READING
𝘐𝘯𝘷𝘪𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦 𝘚𝘵𝘳𝘪𝘯𝘨
FanfictionJust the only string tying me to invisible you.. Please don't ever give up on me.. JJK x KTH Kookv
