Gerçek Mi Ailem?

24.Bölüm

"Anlat bakalım Nil hanım, kimmiş bu Emre?"

Ali abim kaşları çatık, kollarını göğsünde birleştirmiş, ara sıra ablama kayan bakışlarıyla gittikçe daha da geriliyor, beni de geriyordu. Resmen aralarındaki şeyin kurbanı oluyordum. Akın ise sanki işini yapıyor gibi görünse de gözleri sık sık bize kayıyordu.

"Bir arkadaşım işte, neden sorgulanıyorum şu an?"

Umay ablam karamel rengi saçlarını tek eliyle geriye atıp, kollarını bağladı Ali abim gibi.

"Bunun için mi çağırdın kızı?"

En azından aralarındaki kavga tekrar kendilerine dönüyordu. Ali abim tamamen Umay ablama döndü.

"Abisi olarak kardeşimle ilgileniyorum."

"Ya Ali abi bu sen değilsin! Hayır, Deniz abim yapsa anlarım da sen böyle bir şeye takılacak mısın gerçekten?"

"Henüz beni tanıyamamışsın Nil."

Ali abimin sitemine gözlerimi bayarken ablam araya girdi yeniden.

"İstediği kadar tanısın seni ama ben kardeşimin özel hayatına karıştırtmam!"

Hayda... Geçen sene çocuğun biriyle dümdüz muhabbet ettim diye erkekler ile alakalı nutuk çeken ablama bak sen.

"Senin kardeşinse benim de kardeşim ve ne yapacağımı sana soracak değilim."

"Onun özgürlüğünü kısıtlama niyetin varsa soracaksın!"

"Özgürlük kısıtladığım falan yok! İt mi kopuk mu onu öğrenmeye çalışıyorum!"

"Benim kardeşimin aklı yok mu!? Seçemiyor mu kimin doğru kişi olduğunu!? Ben yetiştirdim onu ben!"

Hanım hanım bunlar benim yavrularım da desene abla.

"Ben de o yüzden korkuyorum ya! Dengesiz tavırların kıza da geçmiştir diye gözümü üstünden hiç ayırmamalıyım aslında."

"Ali! Sözlerine dikkat et!"

"Ne var!? Doğru değil mi!? Dünden sonra ne değişti!? Ne bu tavırlar!?"

Umay ablamın gözleri bir an bana kayınca suçlulukla başımı eğdim hemen. Bu kızın gururu aşırı yüksekti ve ben de tam o noktaya basmıştım.

"Fazla samimi olduğumuzu düşündüğüm için araya mesafe koyuyorum. Sadece Nil'in biyolojik abisi ve benim patronumsun-"

Ali abim yüzünü buruşturdu.

"Patron da nereden çıktı!? Ortak çalışmalar yapıyoruz."

"Maaşımı senden alıyorum, senin atölyende çalışıyorum, yani patronumsun!"

Ali abim iyiden iyiye gerilirken "Nil dışında bağımız yok mu bizim? Annem sizleri de evladı olarak kabul etmişken senin böyle yaklaşıyor olduğunu bilse çok üzülürdü herhalde..." diye devam etmişti.

Umay ablam bir an etrafına bakınıp, Ali abim gibi daha sakin bir şekilde ona döndü ama yüzündeki ifadeden hiç hoşlanmamıştım, söyleyecekleri Ali abimi kudurtacaktı.

"Haklısın, artık aileyiz. Nergis Hanım'ı, Timur Bey'i kabul ettiğim gibi sizleri de kabul etmeliyim... Artık sadece Nil'in abisi değil, benim de abimsin. Ali abi."

Umay ablamın sözleri ile dudaklarımı birbirine bastırdım ve göz ucuyla Ali abimin öfkeden kasılan yüzünü izledim. Ablam kibirli bir gülümseme ile tam arkasını dönmüştü ki Ali abimden beklemediğim bir hareket geldi. Umay ablamın kolundan tuttuğu gibi onu en yakın kapıya, mutfağa çekti ve içeri girer girmez sertçe kapıyı çarptı.