Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımı kollarımın üzerine koyup dışarıyı izlemeye devam ettim. Neredeyse hiç uyumadan sabah olmuştu.
Şimdi ne olacaktı? Kafamın içinde, altı harlı ateşle yanan kocaman bir kazan vardı sanki. Ben düşündükçe daha çok kaynıyordu.
Ve benim onca düşünceye rağmen ne yapacağımı bilmiyordum.
Ya gerçekten burada kalacaktım. Dün aynen söylediğim gibi kendi kendime istediğim her şeyi yapacaktım. Ya da abimi arayıp dönmek istediğimi söyleyecektim.
Burada kalmak hiç istemiyordum. Bir an önce evime dönmek istiyordum ama aynı zamanda abimin o laflarını yutmakta istemiyordum.
Burada kalsam ne yapacaktım ki? İş bulmam gerekiyordu. İşten önce kalacak bir yer bulmam gerekiyordu ki parasız bir şekilde ev bulmam imkansızdı. Evim olmadan çalışmamda imkansızdı. Sonu olmayan bir döngüydü bu. Geceden beri bunu düşünüyordum.
Aslında abim bunları ilk defa söylemiyordu. Ne zaman bana kızsa söylediği şeylerdi ama bu sefer durum biraz farklıydı. Bu sefer ona ihtiyacım vardı. Ve ben yardım istemek istemiyordum.
Ama burada 3 ay kalabileceğime inancım yok denecek kadar azdı.
O kartları kaybetmeseydim her şey çok daha iyi olabilirdi.
Oflayarak doğrulup şarjda olan telefonumu aldım ve camın önüne geri oturdum.
Rehbere girdim. Ama kimi arayacağımı ya da kime ne diyeceğimi bilmiyordum.
Ben elimde telefon camın önünde oturmaya devam ederken telefonum çalmaya başladı.
Dedem arıyordu. Derin bir nefes alıp telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.
"Hiç dede, öyle oturuyordum." Dedim. "Sen ne yapıyorsun?" Diye ekledim sonra da.
"Bizde kahvaltı yaptıkta babaannenle, oturuyorduk. Dedim güzel torunumu bir arayayım, sesini duyayım."
Gülümsedim. "İyi yapmışsın dede."
"Abinle konuştunuz mu kızım?"
"Hayır."
"Kalacak mısın gerçekten orada? Dün abin alelacele bir şeyler anlattı ama hiç aklıma yatmadı benim."
"Bilmiyorum dede ya." Dedim. "Daha dün bir bu gün iki, ben bile bilmiyorum henüz."
"Boşver kızım abini." Dedi. Bana boşver diyordu ama kendisi abimin lafını ikiletmiyordu. "Kızar eder ama kıyamaz sana. Bırak iddiayı falan gel sen evine."
