58.Bölüm

24.1K 2.1K 300
                                    

Cahit odaya geldikten sonra işinin bittiğini ve istediğimiz zaman çıkabileceğimizi söylemişti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Cahit odaya geldikten sonra işinin bittiğini ve istediğimiz zaman çıkabileceğimizi söylemişti.

Benim yanağıma bir öpücük bıraktıktan sonra odada unuttuğu telefonuna yöneldi ve telefonu eline aldı.

Bir şeyler ile uğraşıyordum fakat bir gözüm Cahit'in üzerindeydi. Telefona baktı. Kaşları çatıldı. Yüksek ihtimal mesajı gördü ve bir kaç saniye çatık kaşlar ile telefona baktıktan sonra kısa bir şey yazdı. Cevap vermişti yüksek ihtimalle.

"Bir şey mi oldu?" Diye sordum çantamın fermuarını çekerken.

Başını kaldırıp bana baktı. Bana baktığı an gergin yüz ifadesi dağıldı ve yerini çok daha keyifli bir ifade aldı.

"Hayır." Dedi. Telefonun ekranını kilitleyip cebine attı. "Ne zaman çıkalım?"

"Bilmem." Diyerek etrafa bakındım. "Her şeyi toparladım, istediğimiz zaman çıkabiliriz."

"Çıkalım o zaman." Diyerek yanıma geldi ve elini uzattı.

Uzattığı eli hiç sorgulamadan tutup ayağa kalktım.

"Yola çıkmadan önce güzel bir yerde yemek yeriz." Deyince iç çektim.

"Olur."

"Tamam o zaman, çıkalım."

"Çıkalım."

Benden uzaklaşmadan önce dudaklarıma uzun bir öpücük bıraktı.

Daha sonra eşyalarımızı alıp önce odadan sonra otelden çıktık. Valizleri arabaya yerleştirdikten sonra güzel bir mekana geldik ve yemek sipariş ettik.

Çok mutluydum. Ama yine de içimde filizlenip büyüyen merak duygusunu yok sayamıyordum. Bir şeyler kötüye gidecek diye aklım çıkıyordu. Ve içimden bir ses mesajları gördüğüm anda kötü şeylerin olacağını fısıldayıp duruyordu.

"Bir şey mi oldu?" Diye sorarak masada ki sessizliği bozdu Cahit.

Kendime gelerek ona baktım.

"Hayır. Bir şey olmadı. Neden sordun ki?"

"Dalgın gibisin."

"Değilim." Dedim ve derin bir nefes aldım. "Sanırım dönmek istemiyorum."

Dönünce bu güzellikler bozulacak gibi geliyordu. Hatta daha dönemden ilk darbeyi yemiş gibiydik.

"Yine geliriz birtanem." Dedi gözlerimin içine bakarak.

"Geliriz." Dedim iç çekerek.

"Geliriz tabii ki." Dedi tekrardan. "Sen üzülme yeter."

Tebessüm ettim.

"Üzülmüyorum merak etme."

"Ama buradan hiç öyle durmuyor." Derken eli masanın üzerinde duran elime uzandı.

Zemheri | TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin