Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Çorbayı içirmişti içirmesine ama hiç iyi bir refakatçi değildi. Koltuğa oturmuş tek kelime bile etmemişti. Bir de konuşmadığı yetmezmiş gibi telefonuyla ilgileniyordu.
"Cahit." Dedim sıkıntıyla.
Bakışlarını yavaşça telefondan çekip bana çevirdi. "Efendim."
"Ne yapıyorsun?"
"Oturuyorum." Deyince gözlerimi devirdim.
"Onu görebiliyoruz." Dedim. "Telefonda ne yapıyorsun?"
Koltuğun üzerine çekerek kıvırdığı bacağını yere indirip tamamen bana döndü.
"Ne yapacaksın telefonda ne yaptığımı?"
"Ben ne yapayım senin telefonda ne yaptığını canım? Banane?" Dedim hızla.
"Madem sanane neden soruyorsun?" Diye sordu. Ki bunu sormakta çok haklıydı.
Bana da biri telefonda ne yaptığımı sorsa bende aynı şeyi söylerdim.
Söyle bakalım şimdi Ahsen, neden soruyorsun?
"Canım sıkıldı çünkü." Diyerek kendimi savundum. "Görmüyor musun sabahtan beri yatıyorum? Sıkıldım."
"Televizyonu aç."
"Kumanda yok?"
"Kızım kör müsün yanında ya?" Dedi yanımda ki dolabı işaret ederek.
"Kızım mızım deme bana, düzgün konuş benimle." Dedim hızla.
Daha sonra sertçe kolumu kaldırıp dolabın üzerinde ki kumandaya uzandım. Ama canımın acısıyla kumandayı alamadan kolumu kendime doğru geri çektim. "Ah."
"Ne oldu?" Diyerek ayağa kalktı hemen.
"Bir şey yok." Dedim.
"Acıdı mı çok?"
"Hı hı." Dedim başımı sallayarak.
"Uzanmasana sen."
"Kumandayı alacaktım." Dedim masum bir şekilde yüzüne bakarak.
"Söylesene bana."
"Ee söyledim ya?"
"Nerede dedin, ver demedin."
"Yanımda ki kumandayı bile alamayacak mıyım?" Dedim. Sesim ağlar gibi çıkmıştı.
Cahit hafifçe bana doğru eğildi. "Alacaksın." Dedi az öncekinin aksine sakin bir şekilde. "Sadece yaraların çok yeni, biraz zaman lazım."
