Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve girdikten sonra yatak odasına gidip üzerimi değiştirdim. Aslında sabahtan beri hiç bir şey yememiştim. Eve gelince bir şeyler hazırlar yerim diye düşünmüştüm. Fakat midemde keskin bir ağrı vardı.
Benimle alakalı olsun olmasın ufacık bir olaya, kavgaya şahit olmak hemen mideme vuruyordu. Olay dolu geçmiş bir çocukluğun yan etkisiydi bu da.
Kendime bir kahve yapıp koltuğa oturdum ve televizyonu açtım. Televizyon izlemekten başka yapacak bir şeyim de yoktu zaten.
İlgimi çeken bir dizi olmuştu ve gece geç saate kadar onu izlemiştim.
Bu da ertesi sabah geç kalmama sebep olmuştu.
İstemeye istemeye uyandıktan sonra saati görünce hızla yataktan fırlamış, aceleyle hazırlanmaya başlamıştım.
Neyse ki hızlı bir şekilde hazırlanıp evden çıkmış ve çok fazla geç kalmadan lokantaya gelebilmiştim.
Benim hemen arkamdan lokantanın kapısı tekrardan açıldı ve Hande girdi içeriye. Bana kısa bir bakış atıp geçti yanımdan.
"Hande." Dedi Huriye abla. "Gelmeseydin ya bu gün. Dedim ben sana dün."
"Dedin de evde ne yapacağım sanki?" Diye sordu Hande.
Bir şey söylemeden arka tarafa geçtim ve montumu çıkarttım.
Dolaptan aldığım önlüğü belime bağlamaya çalışırken Hande de gelmişti. Çantasını bıraktıktan sonra montunu çıkarttı. Önlüğünü almış beline bağlarken ona döndüm.
"Niye iyilik yapacakmışsın sen bana?" Diye sordu hızla. "Acıdın da o yüzden mi?"
"Hayır Hande." Dedim. "İnsanlar böyle şeyler yapar. Ama sen anlamıyorsun böyle şeylerden anlaşılan."
Bir şey söylemesini beklemeden dışarıya çıktım.
İnsanlık yapıp nasılsın demiştim ama suç bendeydi. Hande böyle şeylerden anlayacak bir insan değildi. Az önce bunu çok daha iyi bir şekilde anlamıştım.
Ben içimden Hande'ye söylenmeye devam ederken içeriye bir kaç kişi girdi. Boş bir masaya oturduklarında sipariş almak için yanlarına gittim.
Gün genel olarak sıkıcı geçmişti. Aslında lokanta yoğundu. Ama yorulmamıştım. Sadece sıkılmıştım. Bir şeyler yapmak istiyordum. Farklı bir şeyler. Ama yapmaya hiç bir şey yoktu. Ya da ben bulamıyordum.
"Hande mutfağı topluyor." Dedi Sibel. "Sende yerleri silsene."
