Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımda ilk defa bu kadar huzurlu hissediyordum kendimi.
Ve bu his bu zamana kadar yaşadığım her şeye yabancılaşmama sebep oluyordu.
Bundan önce ki hayatımı silip atmıştı sanki içimde ki duygular. Kars'tan öncesi yok gibi hissediyordum. Aklımda dolaşan, hatrımda kalan her şey buraya aitti. Anılar, insanlar buradandı.
Cahit'in saçları elime gitti ve yavaşça okşamaya başladı. Gözlerimi kapattım.
Keşke zaman şuan dursaydı. Bundan önce yaşadıklarımız, bundan sonra yaşayacaklarımız bir kenara her şey tam şuan dursaydı keşke.
Belki o zaman mutluluğumu koruyabilirdim. Huzur belki o zaman hep benimle kalabilirdi.
Gitsin istemiyordum. Bundan sonra hep böyle hissetmek istiyordum. Bunun sebebi Cahit miydi yoksa ona hissettiğim duygular mı?
"Neden böyle hissediyorum?" Diye sordum.
Belki Cahit biliyordur.
"Nasıl?"
"Huzurlu." Dedim. "Çok fazla huzurlu."
"Bu kötü bir şey mi?"
Kollarımı sırtından çekip ondan ayrıldım ve yüzüne bakarak konuştum. "Hayır ama tuhaf."
"Huzurlu hissetmen mi tuhaf?" Diye sordu.
"Yani bu kadar fazla huzurlu hissetmem."
"İnsanlar sevdiklerinin yanında huzurlu hissederlermiş." Deyince gülümsedim.
Kendimi şimdi biz neyiz diye sormamak içim çok zor tutuyordum.
Bir yandan bu soruyu sormam saçmalık gibi geliyordu. Diğer yandan da bu soruyu sormam gerekiyor gibi geliyordu.
Ben duygularım ve hissettiklerim konusunda gayet açık olmuştum. Bence bundan sonra bir şeyleri Cahit'den beklemek hakkımdı.
"Sen." Dedim. "Sende öyle hissediyor musun?"
"Ben." Dedi ve derin bir nefes aldı. "Ben tuhaf bir şekilde sen hayatıma girdiğinden beri hiç hissetmediğim kadar huzurlu hissediyorum."
Gözlerimi kırpıştırdım bir iki kez. Bu zamana kadar ilişkimde olmuştu, bana iltifat edenlerde olmuştu.
Ama Cahit gibi bir adamın dudaklarından benim hakkımda güzel şeylerin dökülmesi çok farklı hissettiriyordu.
"Beni görmeye tahammül edemezken bile mi?" Diye sordum gülerek.
O da güldü.
O kadar güzel gülüyordu ki keşke gülüşünü cebime atıp o yanımda yokken de görebilseydim. Hoş gülüşüne o yanımdayken de ihtiyacım olabilirdi. Çünkü malum gülmeyi pek sevmiyordu.
