Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hande'den ;
Adımlarım oldukça yavaş bir şekilde ilerlerken, şehrin pekte dolaşmadığım sokaklarında dolaşıyordum.
Aklım çok karışıktı. Sanki her şey bir anda birbirine girmişti.
Bu zamana kadar çok acı çekmiştim, çok karışmıştı hayatım.
Ama bu zamana kadar olanlar bir yanaydı, şimdi olan bir yanaydı.
Bu sefer her şey çok farklıydı.
Aldığım nefes bile içime sığmazken içime bir can sığmıştı.
Bir elim adımlarım ile birlikte ağır ağır sallanırken diğer elim karnımdaydı. Sanki bir şey hissedecekmişim gibi, öğrendiğim ilk andan beri karnıma gidip duruyordu. Halbuki şuan hiç bir şey hissedemeyeceğimi biliyordum. Şuan çok küçüktü. Yanında getirdiği sorunlardan çok daha küçük.
Derin bir nefes aldım.
Hayatım hiç bir zaman istediğim gibi olmamıştı. Sürekli içen baba ve kendini evin babası sanan ama ondan bir farkı olmayan abi olan bir eve açmıştım gözlerimi.
Çok daha iyisi olabilirdi.
Her şey bu kadar kötü olunca kendimi bildiğim ilk andan itibaren bunu istemeye başlamıştım. Çok daha iyisini.
Ben gecekonduların olduğu bir mahallede, yıkık dökük bir evde, kendine hayrı olmayan bir aile ile yaşamak istemiyordum. Bunu hak etmiyordum çünkü.
Çok daha iyisini hak ediyordum.
Bunun için uğraşmış mıydım bilmiyorum ama hep istemiştim.
İstediğim tek şeyde bu olmamıştı maalesef. Onlardan bir farkı olmayan bir adamdan sevgi istemiştim. Babamın, abimin vermediği sevgiyi vermesini istemiştim. Ama o da vermemişti o sevgiyi.
Kısaca ömrüm bir çöplükte, kendimi gül sanmakla geçmişti.
Atladığım bir şey vardı ki çöplüklerde gül olmazdı. Eğer o çöplükteysen hak etmişsindir. Eğer o çöplükteysen gerçekten çöpsündür!
Bunu bir kaldırımda ağlaya ağlaya ölmeyi beklerken fark etmiştim.
Abim bir gece öyle dövmüştü ki beni. Daha önce hiç dövmediği gibi.
O gece ilk defa ölmek istemiştim. Çok daha iyisini yaşayacağım bir hayat, çok para, çok iyilerini değil ölmeyi istemiştim ilk defa.
Bedenimin acıları ve ruhumun acıları ağır gelmişti.
Tam her şey bitti derken, işler daha karışamaz derken bir hastanede odasında hamile olduğumu öğrenmiştim
