Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Dönmemiz gerekiyor." Dedi bana bakarak. "Görev emri geldi."
"Görev emri mi?" Dedim bir anlık şaşkınlıkla.
Cahit konuşup hallettiğini söylemişti ve bunu söylerken oldukça emindi. Daha bir gece bile kaşmadan dönmemiz gerekiyor demesini beklemiyordum o yüzden.
"Evet."
"Hemen mi?"
"Hemen." Diye mırıldandı.
"Ama hallettim demiştin." Dedim.
Derin bir nefes aldı.
"Halletmiştim." Dedi. "Bu planda olan bir şey değildi."
Kısa bir sessizlik oldu.
"Ama yeni gelmiştik." Dedim usulca.
"Sen dönmek zorunda değilsin." Dedi samimi bir şekilde.
"Ne?"
"Sen dönmek zorunda değilsin birtanem." Dedi. "Ben giderim, sen burada istediğin kadar kalırsın."
Kısa bir an düşündüm. Ama bu olası bir şey değildi çünkü burada kalmak için Cahit'den ayrı kalamazdım. Kalmazdım.
Başımı hayır anlamında salladım.
"Sen dönersen ben de dönerim."
"Ama daha abinleri bile göremedin doğru düzgün."
"Olsun." Dedim. "Yine geliriz."
Yüzümün düşmemesine, sesimin güzel çıkmasına özen gösterdim.
Cahit'in elinde olan bir şey değildi sonuçta bu. Dönüyoruz diye üzüldüğümü düşünüp kendini suçlamasını istemiyordum. İşi buydu ve bunlar olası şeylerdi.
"Geliriz birtanem." Dedi iç çekerek.
"Şimdi dönüyor musunuz yani?" Diyerek araya girdi Zehra.
"Uçak bileti en erken yarın sabah var." Dedi Fuat.
"O zaman yarın sabah dönüyoruz." Dedi Cahit.
Dönmemize üzüleceğimi düşündüğü için morali bozulmuştu. Ama ben moralinin bozulmasını istemiyordum. Çünkü Cahit yanımda olduktan sonra nerede olmuşuz, çok kalmışız, az kalmışız pek umrumda değildi. Evet burada kalıp daha yeni doğmuş yeğenimi daha fazla görmek isterdim ama yine gelirdik. Ortada üzülecek bir şey yoktu.
"Hadi ya."
"Yine geliriz Zehra." Dedim hemen. "Üzülmeye gerek yok. Hem zaten ben evimi özlemiştim."
Cümlenin sonuna doğru Cahit'e baktım. Tebessüm ederek baktı bana.
