Zemheri | Tamamlandı

45.Bölüm

"Hande." Dedim tekrardan. "Ne oldu?"

Benden ayrıldıktan sonra düşmemek için koluma tutundu. Hemen elini tuttum.

"Hande! İyi misin? Duyuyor musun beni?"

Bir şey söylemeden başını salladı.

"Gel, geç içeriye." Dedim. "Zehra!"

Zehra sesimi duyup yanımıza geldi. Hande'yi görünce ağzından bir çığlık firar etmişti.

"Ne oldu?"

"Bilmiyorum." Dedim Hande'yi tutarken. "Geç, geç otur şöyle."

"Çantam vardı." Dedi kapıyı gösterek.

"Ben alayım." Dedi Zehra ve kapıya gitti.

"Hande, ne oldu sana böyle?" Diye sordum.

Zorla yutkundu.

"Abim." Diyebildi sadece.

"Şerefsiz." Diye mırıldandım.

Zehra çantayı alıp yanımıza geldi.

"Ben sana su getireyim." Dedi oturmadan.

"Bende ilk yardım çantasını getireyim. Pansuman yapalım." Dedim ve ayağa kalktım.

Koşarak banyoya girip dolaptan ilk yardım çantasını aldım. İçeriye geri döndüğümde Zehra, Hande'ye su içiriyordu.

"Ya da hastaneye mi gitsek?" Dedim korkuyla.

Hande hiç iyi görünmüyordu.
Onu böyle görünce aklımda ki her şey uçup gitmişti.

"Yok." Dedi Hande. "İyiyim."

"Hande bu nasıl iyi olmak?"

"Ahsen gerçekten."

"Peki." Dedim ısrar etmeden.

Yanına oturup çantayı açtım. Önce kaşına, daha sonra burnuna ve son olarak dudağına pansuman yaptım.

"Gözünün altına da buz koyalım."

"Gerek yok." Dedi Hande.

"Morarız zaten orası, en azından şişmesin."

Buzluktan dondurulmuş bir şey çıkartıp Hande'nin yanına geri döndüm.

"Bu da iş görür." Diyerek ona uzattım.

Kısa bir sessizlikten sonra Zehra konuştu.

"Kim yaptı sana bunu?"

"Abim." Dedi Hande. Gözleri tekrardan doldu. "Dün gece eve gitmedim diye."

"Polise niye haber vermiyoruz?"

"Hayır." Dedi Hande hemen. "Bir şey değişmez. Olan yine bana olur."

"Hande saçmalama. Neden sana olsun?" Diye sordum.