Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şakaklarımda hissettiğim keskin sancı daldığım derin uykudan uyanmama sebep oldu. Gözlerimi açmadan önce bilincim yerine geldiği için neler olduğunu hatırlıyordum. Bu yüzden gözlerimi korkuyla açtım.
Fakat gördüğüm tanıdık yer kafamın iyice karışmasına sebep oldu.
Ağzıma bir bez kapatılıp, bayıltılınca gözlerimi tekrardan evde açmayı beklemiyordum.
Evet evdeydim.
Oturma odasının tam ortasında bir sandalye de oturuyordum.
Hareket etmek istediğimde fark ettim ayaklarımın ve ellerimin sandalyeye bağlı olduğunu. Ağzımda da bant vardı. Bir an nefes alamadığımı hissettim.
Bir aksiyon filminde başrol olmadığıma göre, şuan bu halde olmam hiç normal değildi.
Başımda ki ağrıyı umursamadan başımı kaldırdım ve yavaşça etrafıma bakındım.
Evimde dört tane tanımadığım adam vardı. Kıyafetlerinden ve tiplerinden normal insanlar olmadığı belliydi.
"Ooo." Dedi bir tanesi. "Hanımefendi uyanmış."
Duyduğum ses bütün vücudumun titremesine sebep oldu.
Koltuğumda yayılarak oturmuş adam yavaşça ayağa kalktı ve karşıma geçti. "Naber güzellik?"
Yüzleri ve bakışları çok ürkütücüydü. Bana ne yapacaklar diye düşünmeden edemiyorum. Düşünmek şu durumda bana çok daha kötü geliyordu ama engel olamıyordum. Saniyeler içerisinde bir sürü senaryo canlanmıştı.
Bağırmaya çalışarak hareket ettim sandalyeden. İçlerinden birisi arkama geçti ve ellerini omuzlarıma bastırıp hareket etmemi engelledi. Bırak demek istedim ama ağzımda ki bant yüzünden sadece tuhaf iniltiler çıktı ağzımdan.
Korkuyordum.
"Ama böyle olursan hiç iyi anlaşamayız. Uslu durman gerek."
Ellerimde ki iplerden kurtulmak için çırpındım ama bir işe yaramadı.
"Sakin." Dedi. Bir tane sandalye çekti ve tam karşım oturdu.
Elini yüzüme doğru uzatıp yüzüme düşen saçları çekti. Hızla geriye doğru çektim başımı.
"Aç ağzını." Dedi arkamda ki adama bakarak.
Bir el geldi gözümün önüne, ağzımı kapatan bandın ucunu tuttu ve sertçe. Acılı bir ses çıktı dudaklarımın arasından. Cayır cayır yanıyordu yüzüm. Kim bilir nasıl kızaracaktı yüzüm.
"Şerefsiz!" Diye bağırdım sinirle.
"Ama senin gibi bir hanımefendiye yakışıyor mu böyle konuşmak?"
"Çözün ellerim!"
"Cık cık cık." Diyerek iki yana salladı başını. "Biz sevgilin gibi her istediğini yapamayız."
