Chapter 18

24.4K 528 59
                                    

Hi! Fyi, yung picture sa media section yung itsura ng "pambahay" ni Lauryn. Para lang clear tayo. Hindi siya yung typical pambahay. Okay?


Bitin ang update. Lagi na naman e. Lol. Pero ewan ko. Naguguluhan ang feels ko. Huhuhu. Sana magustuhan niyo! :)


=========================================


The ride going to Tagaytay was insanely quiet... and awkward. Pagkatapos nung sinabi ni AJ sa akin kanina, para bang nawala na ako sa sarili ko. Hindi ako nakapagbitaw ng pambara. Wala akong naibigay na comeback line. I was lost for words – words failed me when I need them the most.


"Gutom ka na ba?" He asked me as we slowed down to the gas station along SLEX. I was about to tell him that I am fine but surprise, surprise – kumalam bigla yung tiyan ko.


"Gutom ka nga. Tara, kain muna tayo." He said while grinning like a fool. I felt my cheeks heat up because of that. Diyahe naman o. Nakakawala lang ng poise. I know AJ had seen me in worse scenarios pero the heck. Hindi naman date yung mga 'yon! Saka ang turing pa namin sa isa't isa nung mga panahong 'yon ay magkaaway at hindi yung ganitong komplikadong ewan. Wala pa kami sa MU stage – hindi pa Malabo ang Ugnayan naming dalawa.


"Lauryn, you don't have to feel awkward around me. Alam mo naman 'yon di ba?" Sabi niya as he placed the tray on our table.


"Easy for you to say. I basically grew up with you, dummy."

 

"It's fcking difficult for me but if we would just dwell on what we had on the past, then we might never have a future. It sucks to be stuck in the past and be remembered for the wrongdoings that I have done. Lauryn, I want to move past that. I want to prove to you that I could change for you, for us."

 

"Ahh, kaya pala kinidnap mo ako. So much for a change, eh?" Napailing na lang si AJ sa sagot ko. Kumain na lang kami and we tried our best para hindi na kami mag-argue sa maliliit na bagay. Nung natapos na kaming kumain, bumiyahe na ulit kami.


Malaking pagbabago ang nagawa nung matabang bubuyog na mahilig sumayaw. Pagkatapos kasi naming kumain, nag-uusap na kami sa biyahe ni AJ. Kahit na non-sense lang lahat ng napag-uusapan namin, it's a big change if compared to the awkward silence that we had a while ago. Saka kung iisipin, mas okay nga yung ganitong usapan e – walang drama at walang awkwardness.


I was laughing my heart out dahil sa isang joke na sinabi ni AJ nung napansin kong nasa Tagaytay na pala kami. Papasok na kami sa Picnic Grove nung bigla akong napatigil at tinablan ng kaba.


"AJ, anong gagawin natin dito? Nakakain naman na tayo so ibig sabihin, hindi na tayo magpipicnic, right?" I asked him as I tried to hide what I'm truly feeling.


"Yup. We're not here for a picnic. We're here for horseback riding."

 

"You're kidding right?" Sagot ko kay AJ. Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mag-panic. Jusme! Never akong nag-horseback riding dahil sa takot ko sa kabayo! Papatayin ba ako ng mokong na 'to?!

Moving Into My Brother's HouseWhere stories live. Discover now