Mahalleler Arası *Yarı Texting* #F#

17

"Emin misin abi? Ya babası izin vermezse?"

Kız kardeşinin dediğini umursamadan salıncağın sağlamlığını kontrol etti Polat.

"Kaçırırım o zaman."

"Yok artık. Gecenin bir vakti." dedi kız kardeşi. Şaşkındı da. Abisinin böyle şeyler yapacağını hiç sanmıyordu. Gerçekten kısa sürede aşık mı olmuştu acaba?

"Dua. Saçma sapan konuşma. Git başka eğlence bul."

"Yok. Bu daha eğlenceli." dedi Dua. Gülüyor ve arada abisinin fotoğrafını çekiyordu.

"Ah ah. Yok ki beni böyle seven." dediğinde abisinin sinirli yüzüyle karşılaştı. Sırıtıp "Ne var abi? Evlen de artık ben de önüme bakayım." dedi.

"Ben açıcam senin önünü bekle." diyerek kız kardeşinin üstüne yürüdü. Dua geri geri giderken arkasından Alpay Duha'nın sesi duyuldu. "Bitmedi mi hâlâ?"

"Al şu kızı götür. Yoksa sabaha kadar bitmez." dedi Polat.

"Bitti ama." dedi Dua.

"Kavganızı sonra edersiniz. Hadi yürü Dua." dedi Alpay Duha. Dua abisine bakıp sırıttı. Az sonra yaptığından sonra topuklaması lazımdı. Yoksa abisi onu çiğ çiğ yerdi. Birkaç adım ilerleyip Alpay Duha'ya döndü.

"Alpay Duha. Sen ne kadar yakışıklısın ya. Gel biz evlenelim. Güzel güzel bebelerimiz olur."

"DUA!"

Polat'ın sert ve öfkeli sesini duyar duymaz kaçtı. Kahkaha atıp arkasını döndü. Alpay Duha şaşkınca ona bakıyordu. Polat da sinirle.

"ALACAĞIM SENİ DUHA! BEBE YAPACAĞIM SENDEN!"

"DUA DERHAL EVE!"

Tekrar kahkaha atıp eve doğru koştu. Yolda Pelinsu'nun evinin önüne geldi. Pelinsu'nun odasının ışığının yandığını görünce bir taş attı.

"Gel gel gümüle gel." diye şarkı söylediği anda cam açıldı. Pelinsu üstünde pijamasıyla çıkmıştı.

"Ne var Dua? Gece gece beni mi gördün rüyanda!?"

"Yok. Seni ne diye göreyim ben? İlerdeki ağaçlık alana gelmen lazım acil."

"Ne oluyor!?"

"Benim gitmem lazım. Çabuk ol Pelinsu." deyip koşarak gitti. Pelinsu hemen üstüne ceket alıp çıktı. Önemli olmasaydı söylemezdi değil mi?

Dua şarkı söylerek giderken önüne Alpay Duha çıktı. Daha çok gülüp "Beni mi merak ettin Duha'cım?" dedi.

"Sen ne yapıyorsun Dua?"

"Ne yapmışım ki?"

"Sen benim kardeşim gibisin. Dediklerine bak bir de."

"Merak etme Duha'cım." deyip saçlarını sağ omzuna aldı. "Düğünde çok altın istemem."

"Dua!"

"Görüşürüz bebelerimin babası." deyip ilerlemeye devam etti. Alpay Duha sabır çekip kendi evine ilerlemeye başladı.

Pelinsu ağaçlık alana geldiğinde bir şey göremedi. Niye buraya gelmesini söylemişti ki? Hem de acil. Şaka yapmış olamazdı gecenin köründe. İlerlemeye devam ettiğinde iplerine ışık dolanmış bir salıncak gördü. Yanına gidip salıncağa oturdu. Hafif hafif sallanmaya başladı.

"Dua! Neredesin?" diye bağırdı.

"Dua yok. Polat kaldı elimizde."

Polat salıncağın iplerinden tutup sallamaya başladı. Pelinsu'nun yüzünü bir tebessüm kapladı. Bu sürpriz çok güzeldi.

"Polat, bu çok güzel ama keşke acilen çağırmasaydınız. Pijamayla çıkmazdım."

"Evet, kalpli pijama." deyip güldü Polat.

"Gülmesene! Hep kardeşin yüzünden. Acil gel, dedi."

"Çok iyi yapmış. Keşke beni sinir etmeseydi."

"Ne yaptı ki?"

"Duha'yla evleneceğini söyledi." dedi. Ardından homurdandı. Polat kız kardeşini kimseye vermezdi.

"Düşününce yakışıyorlar."

"Hiç yakışmıyorlar. Duha ne kadar olgunsa Dua o kadar çocuksu." dedi Polat.

"Zıt kutuplar birbirini çeker."

Polat salıncağı durdurup Pelinsu'nun önüne geçti. Eğilip "O yüzden mi sen?" diye sordu. Pelinsu gözlerini etrafta dolaştırırken gülümsedi. Omuzlarını kaldırıp indirdi. "Belki."

Polat tekrar sallamaya başladı. Saatin kaç olduğunu bilmiyorlardı ve umrunda değillerdi. Sadece kalplerinin sesini dinlemek istiyorlardı.

Bir saat kadar durduktan sonra Pelinsu "Yeter. Hadi eve gidelim." dedi. Geç olmuştu zaten. Babası yokluğunu anlarsa kızabilirdi.

"Tamam."

Birlikte ilerlemeye başladıklarında Pelinsu "Teşekkür ederim Polat. Çok güzeldi." dedi. Polat da güldü.

"Üç çocuğumun annesini evlenmeden önce kandırmam lazım."

"Ne! Yok evlilik falan. Git başka birini bul."

"Senden başkasını istemez."

"Hıhı. Belli."

"Şaka yaptım Pelinsu."

"Gül gül öldüm ben de."

"Geçen attığın şeyi öğrendim."

"Aferin." dediğinde Pelinsu kendi evine geldiklerini gördü. Kapının önünde Polat'a dönüktü. Yere bakıyordu ama.

"Peynir diyin." diyen Dua hemen bir fotoğraf çekti. Eve gitmişti ama sonra abisinin ne yaptığını merak edip çıkmıştı. Polat'ın düz ama altında yatan sinirli ifadesini görünce Pelinsu'nun yanına gitti hızla. Koluna girip "Ben bu gece burada kalıyorum. Yengem çok ısrar etti. Hadi öptüm." dedi. Hızla içeri girdiğinde Polat derin bir iç çekti.

"Dua'yı gördükçe iki hatta bir çocuk istemeye başlıyorum."

"İdeal bence. Üç fazla."

"Çok normal."

"Fazla."

"Normal."

"Siz çocuk sayısını düşünmeye devam edin ama ben anahtarı alayım." diye Dua kafasını uzattı. Pelinsu dudaklarını birbirine bastırıp anahtarı verdi. Polat'a dönüp "Bir çocuk iyidir." dedi.

"Bence de."

Polat mahalleye bakıp tekrar Pelinsu'ya baktı. "Pelinsu, seni istemeye gelelim mi?"