Polat mahallenin aşağısında, diğer mahallenin girişinde bekliyordu. Yanında Emin, Dua, Pelin ve Alpay Duha vardı. Aklındakini gerçekleştirmesi için son birkaç kişiyi bekliyordu.
Selin ve Burak da beraber göründüklerinde yerinde doğruldu. Kolunda bir el hissettiğinde yanına döndü. Pelinsu da gelmişti. Pelinsu merakla kendisine bakarken kolunu eşinin omzuna attı. Alnından öpüp fısıltıyla "Her şey senin istediğin gibi olacak." dedi.
Pelinsu anlamasa da başını salladı. Polat'a güveniyordu, bu güvenini de boşa çıkarmayacağını biliyordu.
"Ee? Ne için geldik?" dedi Burak. Kendisi de kavgalardan gürültülerden sıkılan biriydi.
"Bitsin artık." diyerek konuya girdi Polat.
"Ne bitsin?"
"Kavgalar tabi ki! Sıkıldım artık bu hır gürden."
Burak eşine baktı. Selin de kendisine bakıyordu. Emin'e döndüğünde kolunun Pelin'in omzunda olduğunu gördü. Polat'a bakıp başını salladı. "Bitsin."
Polat elini uzatıp "Ateşkes?" dedi. Burak da elini uzatıp sıktı. "Ateşkes." dedi. Pelinsu gülümseyip Selin'e sarıldı. "Sonunda."
"Sonunda Pelinsu'm. Sonunda!"
"Hop hop. O benim Pelinsu'm." diye atıldı Polat. Pelinsu'nun kolundan tutup kendine çekti. Kollarını hemen sardığında Pelinsu gülüp "Reiscanım, fazla mı kıskancız?" dedi.
Polat iyice sıkıp fısıltıyla "Sadece sana." dedi. Hemen ekledi. "Ve Dua'ya."
"Dua demişken-" diyen Pelinsu'nun sözünü Polat kesti. "Evlensinler."
"İyi ki sen Polat'ım."
"Cık. Reiscan."
"İyi ki sen Reiscanım."
"İyi ki sen Mikisum."
Pelinsu geri çekildiğinde Polat kardeşinin yanına gitti. Alpay Duha'nın elini sıkı sıkı tuttuğunu gördüğünde ikisine karşısına geçip "Duha, eğer Dua'nın senin yüzünden bir kez bile mutsuz olduğunu görürsem-" derken Duha kesti sözünü.
"Görmezsin."
"Umarım." deyip Dua'ya baktı. Gülümseyip kolları arasına aldı kardeşini. "Hâlâ minik kız kardeşimsin."
"Şımarırım ama."
"Şımar."
Pelinsu Pelin'e bakıp yumruğunu uzattı. Yumruklarını tokuşturup çak işareti yaptılar. Sonunda herkes mutluydu, yeniden. Bundan sonra birinin derdine kendi mahallesi değil diğer mahalledekiler de koşacaktı. Bu böyleydi, böyle devam edecekti.
1 Ay Sonra
"Emin! Anladık eşin var da. Şu kaleye geç artık!"
Emin Pelin'e göz kırpıp "Huysuzluk etme Polat." diye bağırdı. Pelin gülümseyip "Sinirlendirme de git hadi. Akşam da babamlar çağırmıştı." dedi.
"Seninle ne zaman tek kalacağım peki?"
"Her zaman benimlesin ki."
"Emin! Kaybettik senin yüzünden!"
Duha'nın sesiyle Emin koca bir kahkaha attı. "Oh olsun."
"Sevgili kocacım, kaçsan iyi edersin." dedi Pelin. Emin arkasına dönüp kendisine sinirle yavaş yavaş gelen adamlara baktı. "Gülüm sen geç otur bakayım kenara."
"Fazla coşmayın."
Pelin geri çekilip kendini Pelinsu'nun yanına attı. "Az yavaş ol." diyen Pelinsu ile "Bir şey olmaz bana." dedi. İki arkadaş gülerken ortalarına zıplayan Dua "Siz konuşmayı kesin de abimlere bakın." dedi.
Hepsi o tarafa döndüğünde erkeklerin birbirine girdiğini gördü. Kötü olarak değil iyi olarak. Gülüyorlardı ama Emin'e kızmaktan ve arada dövmekten de geri durmuyorlardı. Sessizce onları izlerken Pelinsu konuştu.
"Mahalleler Arası kavga tamamen bitti."
***
Bir sona daha geldik...
Bu macerayı da benimle bitiren herkese çok teşekkür ederim. Yorumlarınız, oylarınız için ayrı ayrı teşekkür ederim. Sizleri seviyorum.
Mahaller Arası'nı okurken bir nebze güldüyseniz ne mutlu bana... Zira siz yorumlarınızla beni hep güldürdünüz.
Sizin de helalinizi, dostlarınızı en güzel şekilde bulmanız dileğiyle...
Allah'a emanet.
♥️
YOU ARE READING
Mahalleler Arası *Yarı Texting* #F#
Short Story*Kitap Kapağı*-*@Rahimemine *Kafa dağıtmak için yazıyorum..! * Wattpadde 'Mahalleler Arası' adlı ilk kurgudur. #FİNAL -Esselamünaleyküm +Ve aleykümselam -Rica etsem çocukları alsan da bir aşağı mahalleye gidip gelsem? +Sen kimsin? -Bakın Bunun bir ö...
