သူတို့ကားလေးဟာ ည7မှ ပဲခူးသို့ထွက်လာခဲ့လေ၏။ရှင်းခန့်ဟာကားကိုအာရုံစိုက်မောင်းပြီးအလုပ်ကိစ္စအတွက်မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ ပွဲစားဆီသို့တစ်လမ်းလုံးနီးပါးအော်ငေါက်နေသည်။
“မင်းဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ”
“ကျွန်တော် အဲ့ကောင်ကိုဆက်သွယ်လို့မရဘူးဆရာရာယ်။ကျွန်တော့်အမှားပါ”
“မင်းအမှားဆိုတာနဲ့ပြီးသွားရောလား။အပန်းဖြေစခန်းကပြီးလုနီးပါးဖြစ်နေပြီ သိန်းထောင်ချီအကုန်ခံပြီးဆောက်ထားရတာ”
“ကျွန်တော် အဲ့ကောင်ကိုလိုက်ရှာပါ့မယ်”
“အဲ့ကောင်ကိုတွေ့တော့ရောအဲ့ကောင်က ဘာလုပ်ပေးနိုင်မှာလဲ။သူ့ကိုထောင်ထဲထည့်ရုံနဲ့တော့မကျေနပ်နိုင်ဘူး”
“တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာရာယ် ကျွန်တော့်အမှားပါ”
အမြဲခြံရှာ အိမ်ရှာဒီကောင်လေးနဲ့ပဲမို့မျက်စိမှိတ်ပြီးလွှတ်ထားရာမှ ပြသနာအကြီးကြီးတတ်တော့သည်။ဒီဆုံးရှုံးမှုကိုကောင်လေးကဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။သူ့အတွက်ဒါက တစ်စိတ်တစ်ဒေသဆုံးရှုံးမှုဖြစ်ပေမယ့်ထိုကောင်လေးကိုအလျှော်တောင်းရင် ထိုကောင်လေးတစ်ဘဝလုံးတောင်ပျက်သွားလိမ့်မည်။ရှင်းခန့်စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးလျှော့ချကာ..
“ထားလိုက် မင်းအဲ့ဒီလူလိမ်ကိုသာရှာ။ငါပိုင်ရှင်နဲ့ညှိကြည့်မယ်”
“ဆ ဆရာ ပိုင်ရှင်ကခေါင်းမာနေတယ်။ဘိုးဘွားပိုင်မြေမို့လို့မရောင်းနိုင်ဘူးတဲ့။ဆောက်လက်စတွေဖျက်ပေးဖို့ကိုပဲတောင်းဆိုနေတယ်”
“ဟာ ချီးပဲ။တောထဲကမြေကွက်ကိုကွာ။ ရောင်းရင်တောင် ရောင်းမထွက်မယ့်ဟာကို”
ရှင်းခန့်ကိုကြည့်ပြီးလရိပ်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာ မေးခွန်းထုတ်မိလေသည်။
“အဲ့တောထဲမှာ အပန်းဖြေစခန်းဆောက်တော့ရော ဘယ်သူလာမှာမို့လို့လဲ”
“သုံးမကုန်ဖြုန်းမကုန်ငွေပိုနေတဲ့လူတွေကဘယ်နေရာမှာ ဘာပျော်စရာရှိလဲဆိုတာပဲအမြဲရှာနေတာ”
YOU ARE READING
My Bad Brother(Completed)
FantasyOC fiction ဒီFicကိုဖတ်ရန် အသက်အရွယ်ကန့်သန့်ချက်က 18နှစ်အထက်ဖြစ်ပါတယ်။
