kingdom, hyunin. ✓

eight, you will go to yang kingdom.

oy ve yorum demediğimde tepki vermiyosunuz cok tuhafsiniz 🤚🏻

Hyunjin, Jisung ile arka bahçede bir süre kılıçlarla çalıştı. Jisung, Minho kadar iyi olmasa da Hyunjin'in beklediğinden çok daha iyiydi.

Kral Hwang gelmeden içeri geri dönmüşlerdi. Şimdi ise Hyunjin'in odasında dinleniyorlardı.

"Prensim, akşam yemeğine az kaldı. Hazırlanmanıza yardım edeyim." Jisung oturduğu yerden kalkıp Hyunjin'in dolabına gitti. Onun için güzel bir şeyler seçerken Hyunjin beklemeye devam etti. Eğer Jisung seçecekse güzel olurdu.

Üzerindeki kıyafetleri değiştirdikten sonra Jisung'un getirdiği tacı kafasına taktı. Aile toplantılarının olmazsa olmazlarından birisi de taçlardı. Kral ve kraliçe en görkemli olanları takarken, ondan sonraki en iyisi veliahtlarınkiydi. Prens ve prensesler onlara göre daha sade şeyler takardı.

Toplantısının asıl konusunun kendisi olduğunu bilmek gerilmesine neden oluyordu.

Hazır olduğunda iç çekip odadan çıktı. Gergince dudağını ısırırken yemek odasından içeri girdi. Hizmetliler oradan oraya koştururken Hyunjin'i gördüklerinde hemen saygıyla eğildiler, Hyunjin de karşılık olarak küçük bir baş selamı verdikten sonra yerine oturdu.

Peşine abisi içeri girdi, hafifçe kardeşinin omzunu pat patladıktan sonra yerine oturdu.

İki kardeş sessizce anne ve babasını beklediler sonunda geldiklerinde hızla yerlerinden kalktılar. Kralın otur işareti yapmasıyla herkes oturdu.

"Ben Yangları sevdim, Hyunjin kesinlikle veliaht Jeongin ile evlenmeli." Kraliçenin söyledikleriyle Hyunjin iç çekti.

"Evlenecek, eğer evlenirse Yanglar ile yakın olacağız. Ne kadar büyük bir ülke olduğunu gördük. Kesinlikle işimize gelecek."

Hyunjin, 'bana da sorduğunuz için teşekkür ederim' diye düşündü.

"Hyunjin'in isteyip istemediğini sormayacak mısınız?" Veliaht in-yeop sesini sabit tutmaya çalışarak sordu.

"Benim kararlarımdan daha mı önemli Hyunjin'in isteyip istememesi?" Kral sert sesiyle konuştuğunda yutkunup önüne dönmek zorunda kaldı.

"Askerlere mektup verdim, birkaç gün içinde teslim edilir. Sende iki gün içinde hazırlanmış ol, cevap gelir gelmez gideceksin."

"Nereye?"

"Yang krallığına, evlenene kadar orada kalacaksın." Hyunjin yutkunup kafa salladı. Belki de ailesinden uzakta kalmak o kadar kötü olmazdı?

×××

Odasında oturmuş eşyalarını topluyordu. Jisung da olabildiğince yardım etmeye çalışıyordu. Tahmini buradaki son bir haftasıydı. Eğer mektupta evlenme planını bozacak bir karar çıkmazsa, buraya ziyaretler dışında bir daha dönmeycekti.

"Sen kendi eşyalarını toplamalısın, hatta Minho'nun eşyalarını da almalısın."

"Önce size yardım edeyim sonra onları da halledeceğim prensim." Hyunjin yavaşça başını salladıktan sonra kendi taçlarını dikkatli dikkatli kutulara koymaya başladı.

"Prensim, moraliniz bozuk sanki?" Hyunjin oflayarak yaptığı işi bırakıp Jisung'a döndü. Tabii ki canını sıkan şeyi anlatacaktı.

"Tamam, veliaht jeongin çok iyi birisi kabul ediyorum ama bu evlilikte benim karar hakkım yok mu? Neden herkesin fikri alınırken benim alınmıyor? Evlenen kişi ben değil miyim?" Jisung anlayışla kafa salladı, Hyunjin ne dese haklıydı.

"Haklısınız prensim ama belki de böylesi daha iyi olur? Her şeyin bu kadar aceleye getirilmesi canınızı sıkıyor ama biraz olsun ailenizden uzaklaşmak sizi daha özgür hissettirmeyecek mi?"

"Doğru söylüyorsun, ailemden uzaklaşmak beni daha rahat hissettirecek. Tatile gidiyormuşum gibi hissediyorum. Umarım Jeongin yanına gittim an, düğün hazırlıklarını yapıyor olmaz."

Hyunjin çizdiği resimleri götürmeyeceğini bilerek üzgünce onların yanına gitti. En azından birkaç tanesini yanına alabileceğini düşünerek, en sevdiklerini seçip rulo haline getirdi.

"Aslında düşündüm de, şimdi evlensek de sonra evlensek de aynı şey oluyor. Yani her türlü Jeonginle evlenmiş olacağım. Bu yüzden sanırım fazla kafaya takıyorum."

"Kafaya takmakta haklısınız, sizin kafaya taktığınız şey evlenmek değil. Siz, kendi fikirlerinizin sorulmasını istiyorsunuz ve Veliahtı yakından tanımayı." Hyunjin kafa salladı, Jisung doğru söylüyordu.

Kapı çalındığında saatin biraz geç olmasından ötürü Hyunjin kaşlarını çattı. Bu saate görevlilerin ne işi vardı.

"Gel." Abisi içeri girdiğinde Jisung hemen veliahta selam verdi.

"Bak eğer istemiyorum dersen hallede–"

"Sorun yok."

"Cidden istiyor musun?"

"Yani fikrim sorulmadı ama veliaht jeongin iyi birisi, çok iyi birisi. O yüzden belki de karşı çıkmamalıyım." Veliaht mecburan kafa salladı.

"Bu saatte bırakın toparlanmayı, yarın devam edersiniz. Cevabın gelmesi birkaç gün sürer." Ardından abisi odadan çıktı. Haklıydı ne diye bu saatte eşyalarını topluyordu ki?

"Haklı sanırım, sende yorulmuşsundur. Gidip dinlen yarın da senin ve Minho'nun eşyalarını toplarız."

"İyi geceler, prensim."

"İyi geceler Jisung-ah" Yalnız kaldığında kalan birkaç parça eşyayı da paketleyip diğer eşyaların yanına koydu. Odası neredeyse boşalmıştı. Dolabında sadece götürmek istemediği birkaç kıyafet duruyordu. Onları da gidene kadar giyecekti.

Bu odadaki son günlerini geçirdiğini fark ettiğinde odasını biraz inceledi. Bütün anıları buradaydı.

Uyumak istemeyerek yatağından kalkıp masasına geçti. Kardeşine mektup yazmak istedi başta ama evleneceğini söylemek istemedi. Üzüleceğini biliyordu, bu yüzden belki daha sonra söylemeliyim diye düşünerek vaz geçti. Kağıda bakarak çizecek bir şey düşündü. Aklına gelen ilk şey veliaht Jeongin oldu, hatırladığı kadar onun yüzünü kağıda dökmeye başladı.

Saat gecenin bir yarısıydı. Saraydan çıt çıkmazken, dışarıdan baykuşların sesi geliyordu. Hyunjin geceleri severdi. Uyması gereken kurallar yoktu, sessizlik vardı. Geceleri güvende hissediyordu.

Jeongin'i çizmeyi neredeyse bitirmişti. Baktığında gerçekten benzediğini düşündü, aklından çizdiği birisine göre gayet iyi gözüküyordu.

Artık yorgunluktan gözleri kapanırken, ışığı kapatıp yatağına girdi.

×××

Gecis bölümleri...
kralin yaptıkları tuhaf geliyo olabilir ama simdikinden daha ilkel bı hayat yasiyorlar sonucta...
gerçi bizim de ne kadar iyi bir hayat yaşadığımız tartisilir 🤡
neyyyse Minho ile Jisung da kavussun bari yazik

BIRDE KITAP 1K OLMUS YASASIN!!

–Jae