မနက္၉နာရီအခ်ိန္ ေျခတံရွည္အိမ္ရဲ့ မီးဖိုခန္းတြင္ ငရုတ္သီးေၫွာ္နံ႔မ်ားျဖင့္ အသက္ဝင္လ်က္ရိွသည္။ႏွာေခါင္းကို လက္နဲ႔အုပ္လ်က္ ဒယ္အိုးထဲမွာရိွေနေသာ ငါးေျခာက္နဲ႔ ငရုတ္သီးမႈန႔္အား သဝဏ္ ေယာက္မနဲ႔ ေမႊေနသည္။
ေတာရြာမွာေတာ့ ဒီအခ်ိန္ထိ ထမင္းဟင္းခ်က္ေနတယ္ဆိုတာ မရိွသေလာက္ပင္။လယ္ထဲယာထဲဆင္းၾကသူမ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ မနက္၆နာရီေလာက္ဆိုရင္ကို အၿပီးအစီးက်က္ၿပီ။
အဘနဲ႔အေမအျပင္ ထမင္းဟင္းခ်က္မယ့္အစား ယာထဲကိုသာေပ်ာ္ေသာ ညီမျဖစ္သူ အတြက္ သဝဏ္ကပဲ မနက္၊ေန့လယ္၊ ညစာအထိခ်က္ျပဳတ္ေပးရသည္။
က်န္ရက္ေတြဆို ဒီအခ်ိန္က ေရခပ္ရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမီးဖိုခန္းထဲက မထြက္ရေသး။ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီးေသာ ငါးေျခာက္တို႔ကို ဇလံုထဲအရင္ အေအးခံလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ဖုတ္ထားတဲ့ ဆိတ္သားေျခာက္တို႔ကို ငရုတ္ဆံုျဖင့္ မြေနေအာင္ထု၏။တူးတဲ့ေနရာေလးေတြကြာၿပီး ဝါးလို႔အဆင္ေျပတဲ့အေနအထားေလးေတြကို သန႔္ရွင္းထားေသာ ေကာ္ဘူးထဲ စီထၫ့္ၿပီးမွ အေပၚက ဆီစမ္းလိုက္သည္။
ေနျမင့္တဲ့အခ်ိန္ မီးဖိုနားကပ္ေနရေသာေၾကာင့္ သဝဏ္ရဲ့ ကိုယ္မွာ ခၽြေးစို႔ေနေသာ္လည္း ပင္ပန္းတဲ့ပံုမေပၚ။သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတြင္ အႃပံုးျဖင့္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေစတနာအျပၫ့္ထၫ့္ထားသည္။
ေနာက္ဆံုး ဆိတ္သားေျခာက္တစ္ဘူးနဲ႔ ငါးေျခာက္ေၾကာ္တစ္ဘူးကို အဖံုးပိတ္ၿပီး ျခင္းေတာင္းထဲ ထၫ့္သည္။ႏွဖူးကခၽြေးတို႔ကို အက်ႌလက္နဲ႔သာ ဖိသုတ္ၿပီး ထင္းမီးဖိုအား ၿငိမ္းသတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ျခင္းေတာင္းကိုဆဲြလ်က္ ခပ္သြက္သြက္ေျခလွမ္းေလးမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္ေသာသူဆီ ဦးတည္လ်က္။
"ဗ်ိဳ႕ အစ္ကိုသဝဏ္...ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာနဲ႔ ဘယ္တုန္း"
ရြာလမ္းမေပၚ အျဖတ္ ဝါးၿခံစည္းရိုးကာထားေသာ ပ်ဉ္ေထာင္အိမ္ႀကီးေရ႔ွမွ ထြက္လာေသာအသံ။သဝဏ္လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ မိုးေသာက္က ႏြားစာကၽြေးရင္း လွမ္းေအာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
မိုးေသာက္မွာ အေပၚအက်ႌမပါ၊ ပုဆိုးကို ခပ္တိုတိုဝတ္ထားၿပီး ညိုစိမ့္ေသာ သူ႔အသားေပၚမွာ ခၽြေးတို႔ရဲြေနသည္။သဝဏ္လက္ထဲက ျခင္းေတာင္းကို ၿမွောက္ျပလိုက္ၿပီး
YOU ARE READING
ပျိုးရန် ရှိသည့် ပန်းတစ်ပွင့်
Randomကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို နောင်တမရ။အကြင်သူကို တစိမ့်စိမ့်မြတ်နိုးရခြင်းကိုသာ ခုံမင်သည်။ ကိုယ့္ရဲ့ ျဖစ္တည္မႈကို ေနာင္တမရ။အၾကင္သူကို တစိမ့္စိမ့္ျမတ္ႏိုးရျခင္းကိုသာ ခံုမင္သည္။ Own Creation Photo by Pinterest
