တခူးလမွာ အခါရက္ျဖစ္ေသာ သႀကၤန္အႀကိဳေန့အတြက္ သဝဏ္ အႀကိဳပန္းအိုးျပင္ေနသည္။အခ်ိန္ကား မနက္၆နာရီ။
အခ်ိန္ေစာေသးေသာ္လည္း ရြာမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသူေတြပီပီ သဝဏ္ အႀကိဳအိုးယူၿပီး ဧၫ့္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေရလိႈင္းနဲ႔မိုးေသာက္ေရာ ႏိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ပုဆိုးတစ္ထည္နဲ႔ ပခံုးေပၚမွာ တဘက္တစ္ထည္သာရိွေသာ မိုးေသာက္က ခါးေထာက္လ်က္ စကားကိုေအာ္ေျပာေနသည္။သူ႔ရဲ့အေရ႔ွမွာ ရိွေနတာက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ ရွပ္လက္ရွည္အျပင္ ႏွဖူးမွာ ပုဝါအနီစီးထားေသာ ေရလိႈင္း။
"မင္းကို ဆိုင္ကယ္မစီးရဘူးလို႔ ငါေျပာထားတယ္ေလ"
"ဆိုင္ကယ္မစီးလို႔ ငါက ၿမိဳ႔ကိုေျခလ်ွင္ပတ္ရမွာလား လိုက္ခဲ့ဆိုေတာ့က် မလိုက္ဘဲနဲ႔"
"မလိုက္ဘူး မင္းလည္းမသြားရဘူး၊ သႀကၤန္မွာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားတာ ဘယ္ေလာက္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္မွတ္လဲ မူးရူးၿပီးေမာင္းေနတာေတြနဲ႔"
မိုးေသာက္က အေရ႔ွမွ ပိတ္ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ လည္ဖို႔ ျပင္ထားေသာ ေရလိႈင္းက သူ႔ရဲ့တိုတိတိဆံပင္ေတြကို ကုပ္ကာ အခက္ေတြ့ေနသည္။သဝဏ္ ဝင္ပါလို႔မရတဲ့အရာမို႔အတာအိုးကို စားပဲြေပၚတင္ရင္း အႀကိဳပန္းမ်ား ေသခ်ာေလးျပန္ၫွိေနသည္။
"ငါ ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းမွာပါကြာ မင္းကလည္း"
"ေတာ္ေတာ့ ေရလိႈင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာမ်ိဳး ငါလံုးဝ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး"
လူငယ္ေတျြဖစ္သၫ့္အေလ်ာက္ ရြာမွာရိွတုန္းကလည္း ပဲြလမ္းသဘင္ဆိုရင္ ထိပ္ဆံုးက ပါတတ္ေသာ ႏွစ္ေယာက္။ယခု မိုးေသာက္က စိတ္တူကိုယ္တူ မလိုက္ႏိုင္တာ ေရလိႈင္းဆိုင္ကယ္ေမွာက္ထားဖူးတာေၾကာင့္ဟု သဝဏ္သိထားၿပီး ျဖစ္သည္။အသက္ အႏၲရာယ္စိုးရိမ္ရတဲ့အထိ ျဖစ္ထားတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို မိုးေသာက္စိတ္မခ်တာမဆန္းပါေလ။ျပန္ေျပာျပခ်ိန္တုန္းကေတာင္ သူ႔မ်က္ႏွာ ေတာ္ေတာ္ပ်က္ေနတာ သဝဏ္သတိထားမိသည္။
"ဒီတစ္ရက္ပဲေလေနာ္"
မိုးေသာက္ ဆက္မေျပာဘဲ ေရလိႈင္းကိုသာ စိုက္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။ထိုအခါ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိတဲ့ ေရလိႈင္းက ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကို စားပဲြေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး
YOU ARE READING
ပျိုးရန် ရှိသည့် ပန်းတစ်ပွင့်
Randomကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို နောင်တမရ။အကြင်သူကို တစိမ့်စိမ့်မြတ်နိုးရခြင်းကိုသာ ခုံမင်သည်။ ကိုယ့္ရဲ့ ျဖစ္တည္မႈကို ေနာင္တမရ။အၾကင္သူကို တစိမ့္စိမ့္ျမတ္ႏိုးရျခင္းကိုသာ ခံုမင္သည္။ Own Creation Photo by Pinterest
