~Hümeyra~

10. Bölüm

İYİ OKUMALAR 

-----------------------&&&-----------------------

Bana seslendiği anda hepimiz ona doğru dönmüştük. Biz ona bakarken, o yanımızda ki adama bakıyordu. Resmen öfke saçıyordu gözleri.

" Eyvah şimdi yandık" dedi Gül. Sanki kötü bir şey yapıyormuşuz gibi. Çatık kaşlarımı yanımda duran arkadaşıma diktim. 

" Neden yanıyormuşuz? Ne yaptık ki?" 

" Canım arkadaşım, yanında tanımadığımız bir  adam var ondan olmasın?" dedi endişeliydi. Hemen yanımızda ki adamın yanına gitti. 

" Hadi kardeş git sen artık. " 

Adam şaşkın şaşkın baktı Gül'e 

" Gül yapma. Bir şey yapmıyoruz burada" dedim. O sırada Savaş'ta yanımıza gelmişti. 

"Sen kimsin de benim karıma gülüyorsun lan" 

Yanımızda ki adama saldırmak isteyeceği anda hızla önüne geçtim. Yumruk yaptığı eli havada kalmıştı. Öfkeli gözlerini gözlerime dikti. 

" İndir o elini Savaş " dedim. Gördüklerim olmasa, beni kıskandı deyip sevinecektim ama onlardan sonra bu mümkün değildi. Bir adım daha atarak dibime kadar girdi. Öfkeli nefesi yüzüme vuruyordu. 

Kalbim yine heyecanlanırken, bunu belli etmedim. Yumruk yaptığı elini ileriye doğru uzatarak arkamda ki adamı itti. Aldığı darbe ile bir kaç adım geriye gitmişti. Anında uzaklaştı benden, belli dövmeden bırakmayacaktı. 

Onun hamlesini anladığım anda tekrar önüne geçtim. Bu defa Gül de adamın önüne geçmişti. Bu şekilde kavga olmasını engellemeye çalışıyorduk. 

" Çekil Hümeyra " 

" Hayır" 

" Hümeyra " dedi bu defa sesini biraz daha yükselterek . " Çekil diyorum sana " çekilmedim. Aksine ellerimi göğsüne koydum. 

" Yapma, adamın bir suçu yok, hastaneye getirdi bizi sadece" sakinleşmese de, biraz olsun durmuştu. 

" Arabaya geç" dedi sert sesi ile. Öylece bakmaya devam ettim. Hareket etmediğimi görünce biraz yaklaştı bana

 " Arabaya geç dedim " 

El mecbur binecektim. Geri çekilerek bana bakan ikiliye döndüm. Gül hala endişeli olsa da gitmem için gözlerini açıp kapattı. Hiç istemesem de gitmek zorundaydım. Arabaya gelip bindim. Kapıyı kapatır kapatmaz araba kilitlenmişti. Kulpla oynadığımda açılmıyordu. Kafamı kaldırarak Savaş'a baktım. 

Uzaktan kumandayla arabayı kilitlemişti. Yüreğimi korku sararken, cama vurma çalışarak sesimi duyurmaya çalıştım. Ama bana bakmadığı gibi Gül'ün yanında ki adama doğru yürüyüp, sert bir kafa attı. 

Gül ile benim ağzımızdan aynı anda bir çığlık kopmuştu. 

Yere düşen adam, kanayan burnunu tutarken, Savaş yakasından tutarak yüzüne yaklaştırdı. Bir şeyler söylüyordu ama duyamıyordum. Arabanın camına vurmaktan ellerim acımıştı. Gül'ün tekrar müdahalesi ile bıraktı şükür. 

Arkasını dönerek arabaya doğru yürümeye başladığı anda tekrar göz göze gelmiştik. Acaba gözlerimde ki acı ve hayal kırıklığını görüyor muydu. Yaşlı gözlerimle ona bakarken arabanın yanına gelip kilidi açtı. Anında açmıştım kapıyı. Vurduğu adamın iyi olup olmadığına bakmam lazımdı. 

Daha bir kaç adım atmadan kolumu tutup arabaya yapıştırdı beni. Kurtulmak için hamle yaptığımda bu defa iki kolumdan da tuttu. 

" Bırak.. " dedim ağlayarak.