~Hümeyra~

31. Bölüm

İYİ OKUMALAR 

---------------&&&----------------

Ben şaşkın gözlerle karşımda ki adama bakarken o da bir cevap vermemi bekliyordu. Bakışları neden garipti? Kendimi çok rahatsız hissetmeme neden olmuştu resmen. 

" Ben-" 

" Yenge neredesin ya? " diyerek yanımıza geldi Zeynep. Hale'nin abisini yanımda görünce hafif şaşırmış sonra düzeltmişti yüz ifadesini. 

" Merhaba Ömer abi? Nasılsın? " 

Zeynep'in onunla konuştuğunu görünce ayırmıştı gözlerini benden. 

" Sağ ol Zeynep. Pek iyi sayılmam. Sen nasılsın?"

" Bende eh işte." dedi Zeynep. Konuşma bitmişti.  İkisi de sesiz olunca Ömer denen adam tekrar bana doğru çevirdi gözlerini. 

" Ee sen hala kim olduğunu söylemedin? " 

Tam cevap verecekken bir kez daha atıldı Zeynep. 

" Yengem Hümeyra. " 

" Yengen? " kafasını Zeynep'e çevirmiş kaşının birini kaldırarak sormuştu. 

" Yengem işte. Savaş abimin karısı " demesiyle tekrar bana çevirdi gözlerini. Anlamlandıramadığım bir şeyler vardı gözlerinde. 

" Memnun oldum " dedim. Gözlerimizi ayırmadı. Tepki de vermedi. " Başınız sağ olsun. " diye devam ettim. Zor da olsa kendisine gelip kafasını hafif salladı. Daha fazla kalamıyordum yanında. Hafif kafa sallamayla Zeynep'i de alıp uzaklaştım oradan. 

Biz gidene kadar gözlerini ayırmamıştı bizden. Savaş, görür de yanlış anlar diye ödüm kopmuştu resmen. Hemen mutfağa gelip elimde ki tepsiyi tezgaha bıraktım. 

" Nasıl baktı o öyle? " 

Kendi kendine söyleniyordu Zeynep. 

" Ne dedin? " diye sorunca kafasını kaldırıp bana doğru geldi. 

 "Gördün mü Ömer abinin sana nasıl baktığını? " 

" S-Saçmalama Zeynep. Bana baktığı falan yok. Mahalledekileri tanıyor belli ki. Beni yabancı görünce sordu sadece " 

" Abimin karısı dediğimde nasıl yüzü düştü ama" 

" Zeynep? Sus lütfen. Biri duyacak yanlış anlayacak" 

" Kim neyi duyacakmış ?" diye içeri girdi Savaş. En korktuğumu sürekli yaşamak zorunda mıydım? 

" K-kimse " dedim kekelediğim için inanmadı tabi. Zeynep ikimize tedirginlikle bakarken yine beni kurtarmak için araya girmek istemişti. Ama Savaş izin vermeden çıkarttı onu mutfaktan. Hiç bir şey yapmasam da kendimi kötü hissediyordum nedense. 

Sakin olmak için derin derin nefesler alırken o çoktan gelip dibime girmişti. 

" N-ne yapıyorsun? " desem de durmadı. O geldikçe ben bir adım geri gittim. Yolum bitmiş belim tezgaha çarpmıştı. 

" Ne yapıyorsun Savaş? Cenaze evindeyiz" 

" Kim? Neyi yanlış anlayacak Hümeyra?" 

" K-Kimse. Zeynep öylesine şaka yapıyordu. Bende biri duymasın diye susturdum onu " dedim. İnanmadı. İnanmadığı gibi de tek kaşını kaldırarak bana imalı bakışlar attı. 

" Bana yalan söy-" Bir anda uzanıp yanağına öpücük bıraktım. Öyle şaşırmıştı ki sözleri yarıda kaldı resmen. 

" Söylemiyorum. " Bir anda yüzünde ki sinir azalmıştı. " Hadi sen git. Bende misafirlere ikramlarda bulunayım. Kimsesi yok ayıp olması " Sakinleşmişti. Birazdan gider sandım ama o aksine üzerime eğildi.