~Hümeyra~

34.Bölüm

İYİ OKUMALAR 

---------------&&&-----------------

" Ne yaptım dedin?" diye bir kez daha sordu. 

" Kaç gündür hatta haftalardır Gül'ün evindeyiz. Artık kendi düzenimi kurmak için ev tuttum bende " 

Derin bir nefes alıp kemerini açtıktan sonra tamamen bana doğru döndü. 

" Hümeyra özellikle beni delirtmek için mi yapıyorsun bunları? " diye sakin bir sesle sorsa da altında derin bir öfke vardı. 

" Hayır Savaş. Neden delirtmek için yapayım bunu?" Saf gibi karşılık vermem onu daha da sinirlendiriyordu sanki. Yumruk yaptığı ellerini biraz daha sıkıp, bıraktıktan sonra tek elimi avuçlarının içine aldı. 

"Yapıyorsun ama? Ev tutmak ne? Ben 'evimize geri dönelim diyorum' Sen 'başka ev diyorsun'. Evimizden mi sıkıldın? Satıp başka bir ev mi alayım sana?" 

" Ben sadece başka ev demiyorum ki, boşanacağımızı da söylüyorum. Ama gel gör ki karşımda beni dinleyen kimse yok " dedim. İfadesini bozmadan bu defa yüzüme yaklaştırdı yüzünü. 

" Seni neden dinlemediğimi az çok tahmin ediyorsundur? Genelde sözlerin 'boşanmak ve ayrılmak ' üzerine olunca kulaklarım duymayı reddediyor " 

" Bunlar olacak şeyler " dedim üstüne basa basa. Bir an da kaşının birini havalı bir şekilde kaldırıp gülümsedikten sonra çıkladı.  

" Bunlar asla olmayacak. " Biraz daha yaklaşıp kulağıma doğru eğildi. " Kısacası Hümeyra hanım, senden ayrılanı siksinler " demesiyle yüzüm kaskatı kesildi. Ben hızlanan kalbimle nefes almaya çalışırken o sakallarını saçlarıma sürtüp geri çekildi.

O bana bakmayı sürdürse de ben ona bakamadım bir daha. Bir kaç saniye sonra da eski yerine dönüp arabayı çalıştırdı. Araba karanlık yolda devam ederken ikimizde hiç konuşmadık bir daha. 

Yine Gül'ün sokağına girip durdurdu arabayı. 

" Sen gir içeri. Benim biraz işim var. Sonradan gelir miyim bilmem? Beklemezsin" dedi. Sanki işim gücüm yok bütün gün yolunu gözlüyorum ya. 

" İster gel ister gelme. Seni bekleyen yok " dememle gülümseyip üzerime doğru gelmeye başladı. 

" Ben bilmem. Sonra camlarda falan beklersin! Önden haber vereyim dedim " Cam mı? Daha önce bir iki kez bakmıştım ama, görmemişti ki. Yani umarım!

" Beklemem sen merak etme " dedim. Daha da genişletti gülümsemesini. Bir yandan da yüzüme yaklaşmaya devam ediyordu. Geri çekilmeye devam etsem de sınırlı alanımdan dolayı kafam çoktan durmam için çarpmıştı. " Gelmesene be" 

" Neden? " diye sordu gülerek. 

" Nefes alacak yer bırakmadın bana " 

" Kaçma sende. " 

" Savaş-" diyemeden ellerini iki yanıma koyup üzerime biraz daha eğildi. " N-ne yapıyorsun? Sokağın ortasındayız!" 

" Karımı öpmek için yer seçemem" 

" Savaş- " Biraz daha yaklaşıp aramızda ki mesafeyi tamamen bitirdi. 

" Çok özledim seni kadın. Bütün bu olaylar bittikten sonra seninle balayına çıkalım. Anca biter özlemim " 

Hala barışacağımıza inanması delirtiyordu beni. Sinirle elimi göğsüne koyup itmeye çalıştım. İşe yaramadı tabi. 

" Saçma sapan konuşma da çekil üzerimden "